ماده 1ـ در این آیین ‏نامه‏ عبارات و اصطلاحات در معانی ذیل به کار می روند.

الف ـ میانجی‏گری؛ فرایندی است که طی آن بزه‏ دیده‏ و متهم با مدیریت میانجی‏گر در فضای مناسب در خصوص علل آثار و نتایج جرم انتسابی و نیز راه های جبران خسارات ناشی از آن نسبت به بزه ‏دیده‏ و متهم گفتگو نموده و در صورت حصول سازش تعهدات و حقوق طرفین تعیین می ­گردد.

ب ـ میانجی گر؛ میانجی‏گر شورای حل اختلاف شخص یا موسسه ای است که فرایند گفتگو و ایجاد سازش بین طرفین امر کیفری را مدیریت و تسهیل می نماید.

پ ـ جرم؛ در این آیین ‏نامه مطابق ماده 82 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 شامل جرایم تعزیری درجه شش هفت و هشت که مجازات آنها قابل تعلیق است می باشد.

ت ـ موسسه میانجی‏گر ـ موسسه ای است که به این منظور طبق قوانین و مقررات حاکم بر موسسات غیرتجاری تاسیس می گردد یا سایر موسسات به تشخیص مقام قضایی ارجاع دهنده می باشد.

ث ـ فرآیند میانجی‏گری؛ مجموعه اقداماتی است که طی آن با مدیریت میانجی گر و با حضور بزه ‏دیده‏ و متهم و در صورت ضرورت سایر اشخاص موثر در حصول سازش از قبیل اعضای خانواده دوستان یا همکاران آنها و نیز حسب مورد اعضای جامعه محلی

نهادهای ذی­ربط رسمی عمومی و یا مردم نهاد برای حل و فصل اختلاف کیفری با یکدیگر به گفتگو و تبادل نظر پرداخته در صورت حصول توافق موافقت نامه ای را تنظیم و برای مقام قضایی مربوط ارسال می ‏شود.

ج ـ جامعه محلی؛ عبارت از کلیه اشخاص یا نهادهایی است که ممکن است به دلیل ارتباط با متهم بزه ‏دیده و یا تاثیرپذیری از جرم و نتایج آن بتوانند در فرایند پاسخ دهی به جرم مسئولیت پذیر کردن متهم و جلب رضایت بزه‏ دیده تاثیرگذار باشند.

چ ـ موافقت نامه یا صورتمجلس سازش؛ متنی است که به امضای میانجی گر و طرفین اختلاف می رسد. در موافقت نامه جزئیات توافق طرفین و از جمله حقوق و تکالیف آنها به روشنی مورد تصریح قرار می گیرد.