ماده 1 ـ الف ـ احتکار ـ عبارت است از جمع و نگهداری ارزاق مورد نیاز و ضروری عامه مردم گندم جو کشمش خرما روغن حیوانی و نباتی) به قصد افزایش قیمت. ب ـ گران فروشی ـ عبارت است از عرضه کالا به بیش از نرخ متعارف و در مورد کالاهایی که به دست دولت توزیع می شود به بیش از نرخ تعیین شده توسط دولت.

ماده 3 ـ هر کس کالاهای زیاده بر مصرف سالانه خود را که مورد احتیاج ضروری عامه است به قصد افزایش قیمت یا امتناع از فروش به مردم و یا خودداری از فروش به دولت پس از اعلام نیاز دولت حبس و امساک نماید در حکم محتکر است و مجازات محتکر را خواهد داشت. مدت اجراء این ماده از تاریخ لازم الاجرا بودن 5 سال است. تبصره 1 ـ علاوه بر مجازاتهای مندرج در مواد 2 و 3 دادگاه صاحب کالاهای موضوع این...