ماده 41 ـ عتیقاتی که تجارت آن مجاز است به قرار ذیل می باشد:

1ـ مصالحی که به آثار غیرمنقول ملی تعلق دارد یا سابقا به آنها تعلق داشته به شرط آن که تجارت از طرف وزیر معارف اجازه داده شده باشد. 2ـ عتیقاتی که در موقع تصویب قانون حفظ آثار عتیقه به طرق مجاز به دست آمده و در معرض خرید و فروش می باشد. 3ـ عتیقاتی که بر حسب اتفاق یافت شده و بر طبق مقررات ماده 10 قانون و ماده 17 این نظامنامه تعلق به یابنده آن دارد. 4ـ عتیقاتی که دولت در ضمن حفاری هایی که خود انجام داده است به دست آورده و ضبط آنها را برای توسعه مجموعه های ملی لازم ندانسته در معرض تجارت گذاشته است. 5 ـ سهم صاحب اجازه حفر از عتیقاتی که در ضمن حفاری تجارتی کشف شده است. 6 ـ عتیقاتی که در نتیجه حفر تجارتی عاید دولت شده و از طرف او به فروش می رسد. 7 ـ عتیقاتی که به نفع دولت بر طبق مواد 16 قانون و مواد 6 ـ 48 ـ 50 این نظامنامه ضبط و توقیف شده و از طرف او به معرض فروش می رسد.