ماده 1ـ تعاریف واژگان اساسی به کار برده شده در این آیین نامه به شرح ذیل می باشد:

1ـ آیین دادرسی کار: مجموعه اصول و مقرراتی است که اصحاب دعوا در مقام مراجعه به مراجع حل اختلاف کار و مراجع مزبور در مقام رسیدگی مکلف به رعایت و تبعیت از آن می باشند.
2ـ مراجع حل اختلاف کار: هیات های تشخیص و حل اختلاف پیش بینی شده در ماده 157 قانون کار می باشند که به دعاوی بین کارگر یا کارآموز و کارفرما رسیدگی می نمایند.
3ـ صلاحـیت: شایستگی و اختیار اعمال حق و از طرف دیگر تکلیفی است که به موجب قانون برای مراجع حل اختلاف کار مقرر شده است.
4ـ اصیل: شخص حقیقی یا حقوقی است که از جانب خود و برای خود اقامه دعوا می نماید و نتیجه دادرسی به طور مستقیم به او برمی گردد.
5 ـ نماینده: شخص حقیقی یا حقوقی است که به موجب قرارداد یا قانون یا حکم دادگاه تعیین شده است؛ نماینده قراردادی باید فقط شخص حقیقی باشد.
6 ـ سند: نوشته ای است که در مقام ادعا یا دفاع قابل استناد باشد.
7ـ سند عادی: نوشته ای است که بدون رعایت تشریفات سند رسمی صادر می شود.
8 ـ سند رسمی: نوشته ای است که در نزد مامور رسمی و در حدود صلاحیت وی طبق قوانین و مقررات صادر می شود.
9ـ مامور ابلاغ: کسی است که از طرف اداره کل تعاون کار و رفاه اجتماعی با ابلاغ داخلی به این سمت منصوب می شود.
10ـ دادنامه: به رای پاکنویس شده دادنامه می گویند.
11ـ قواعد آمره: قواعدی هستند که با توافق نیز نمی توان از اجرای آن ها خودداری نمود؛ از قبیل رعایت حداقل مزد قانونی (موضوع تبصره ماده 41 قانون کار) و رعایت حداکثر ساعات قانونی کار (موضوع تبصره 1 ماده 51 قانون کار).