116 ماده
ماده 1ـ تعاریف واژگان اساسی به کار برده شده در این آیین نامه به شرح ذیل می باشد: 1ـ آیین دادرسی کار: مجموعه اصول و مقرراتی است که اصحاب دعوا در مقام مراجعه به مراجع حل اختلاف کار و مراجع مزبور در مقام رسیدگی مکلف به رعایت و تبعیت از آن می باشند. 2ـ مراجع حل اختلاف کار: هیات...
ماده 2ـ رسیدگی و اتخاذ تصمیم در خصوص دعاوی و اختلافات فردی یا جمعی بین کارگر یا کارآموز و کارفرما که ناشی از اجرای قانون کار و مقررات تبعی آن قانون یا عرف باشد بر اساس این آیین نامه در مراجع حل اختلاف کار انجام می شود.
ماده 3ـ مراجع حل اختلاف کار نمی توانند به دعوا رسیدگی کنند مگر اینکه اصیل یا قائم مقام یا نماینده وی رسیدگی به دعوا را برابر قانون درخواست نموده باشد.
ماده 4ـ مراجع حل اختلاف کار موظفند طبق قوانین و مقررات و یا اصول حقوقی به دعوا رسیدگی کرده و رای صادر نمایند والا مستنکف از احقاق حق شناخته می شوند.
ماده 5 ـ مراجع حل اختلاف کار مکلفند در مورد هر دعوا به طور خاص تعیین تکلیف نمایند و نباید به صورت عام و کلی حکم صادرکنند؛ مگر در مواردی که در قانون معین شده است.
ماده 6 ـ رسیدگی به دعوا در مراجع حل اختلاف کار جز در مواردی که قانون ترتیب دیگری تعیین نموده باشد در دو مرحله بدوی و تجدیدنظر صورت می گیرد.
ماده 7ـ به ماهیت هیچ دعوایی نمی توان در مرحله بالاتر رسیدگی نمود تا زمانی که در مرحله نخستین درآن دعوا حکمی صادر نشده باشد مگر آنکه قانون ترتیب دیگری معین کرده باشد.
ماده 8 ـ هیچ شخص حقیقی یا حقوقی نمی تواند رای مراجع حل اختلاف کار را تغییر دهد و یا از اجرای آن جلوگیری کند مگر مرجع بالاتر آن هم در مواردی که قانون معین نموده باشد.
ماده 9ـ رسیدگی به دعوای کار تابع مشمول قانون کار در صلاحیت مراجع حل اختلاف کار می باشد.
ماده 10ـ محل مراجعه خواهان برای اقامه دعوا اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی محلی است که آخرین کارگاه در آن واقع است.
ماده 11ـ چنانچه کارگر در ماموریت موضوع ماده 46 قانون کار باشد کارگاه اصلی آخرین کارگاه محسوب می شود.
ماده 12ـ چنـانچه آخرین محل کار کارگر معلوم نباشد محل دریافت مزد در صورتی که محل دریافت مزد نیز معلوم نباشد محل انعقاد قرارداد و چنانچه محل انعقاد قرارداد نیز مشخص نباشد محل اقامت خوانده ملاک تقدیم دادخواست خواهد بود.
ماده 13ـ در قراردادی که طرفین آن ایرانی هستند چنانچه کارگاه خارج از کشور بوده و حاکمیت مقررات کشور محل استقرار کارگاه نافذ یا مورد توافق طرفین نباشد مقررات کشور ایران نافذ و اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی محل اقامت خوانده در ایران صالح به رسیدگی خواهد بود.
ماده 14ـ تشخیص صلاحیت رسیدگی به دعوا با مرجع رسیدگی کننده می باشد ملاک صلاحیت تاریخ تقدیم دادخواست است.
ماده 15ـ چنانچه هیات حل اختلاف هیات تشخیص را صالح به رسیدگی بداند هیات تشخیص مکلف به تبعیت از تصمیم هیات حل اختلاف می باشد.
ماده 16ـ در صورتی که کارگر یا کارفرما برای رسیدگی به اختلافات خود بر اساس قانون کار به مراجع حل اختلاف کار مراجعه نمایند و مراجع مزبور رای به عدم صلاحیت خود بدهند و متعاقب آن شعب دیوان عدالت اداری به شایستگی مراجع حل اختلاف کار رای دهند مراجع مزبور مکلف به تبعیت از تصمیم شعب...
ماده 17ـ در صورتی که دادگاه های عمومی یا سایر مراجع دادگستری به شایستگی مراجع حل اختلاف کار خود را صالح به رسیدگی ندانند؛ به استناد ماده 28 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 29/1/1379 پرونده را برای تشخیص صلاحیت به دیوان عالی کشور ارسال خواهند نمود؛...
ماده 18ـ در صورت اختلاف در صلاحیت بین شورای حل اختلاف دادگستری و مراجع حل اختلاف کار طبق ماده 16 قانون شوراهای حل اختلاف مصوب 18/4/1387 رفتار خواهد شد.
ماده 19ـ چنانچه مراجع حل اختلاف کار صلاحیت ذاتی برای رسیدگی به دعوا نداشته باشند مبادرت به صدور قرار رد دعوا می نمایند.
ماده 20ـ در مواردی که بین مراجع حل اختلاف کار هم عرض ادارات تعاون کار و رفاه اجتماعی در حوزه یک اداره کل اختلاف در صلاحیت محلی محقق شود نظر اداره کل مزبور لازم الاتباع می باشد.