صرف یک فقره ضرب و جرح نمی تواند موجبات بیم و خوف ضرر جانی برای زوجه را جهت عدم تمکین فراهم سازد. ولی در صورتی که دادگاه کیفری حکم به محکومیت زوج به علت ترک انفاق صادر کرده باشد دادگاه حقوقی نمی تواند در مغایرت با آن حکم به الزام به تمکین زوجه صادر نماید.

در خصوص دادخواست ر.م. فرزند غ. با وکالت ش.ن. به طرفیت م.ر. فرزند م. به خواسته تمکین باعنایت به محتویات پرونده و کپی سند نکاحیه وجود علقه زوجیت دایم فی مابین طرفین به سبب عقد نکاح دایم محرز و مسلم می باشد. در مورد خواسته با توجه به اظهارات وکیل خواهان و اظهارات خوانده و مدارک پیوست پرونده به استناد ماده 1102 قانون مدنی به محض وقوع عقد و استقرار رابطه زوجیت حقوق و تکالیف زوجین در برابر یکدیگر قرار می گیرد. از جمله تکلیف زوجه تمکین از زوج و حضور در منزلی است که شوهر تهیه و تعیین می نماید؛ الا اینکه به موجب شروط ضمن العقد حق تعیین محل سکونت به زوجه داده شده یا حضور در منزل مشترک زناشویی توام با خوف و ضرر جسمانی و مالی یا شرافتی باشدکه خوانده با حضور در دادگاه دلیل و بینه کافی که موجب عدم تمکین وی از خواهان باشد به دادگاه ارایه نکرده و صرف یک دادنامه کیفری بر فرض ثبوت دلیل بر این نیست که زوجه از زوج تمکین نکند. لذا دادگاه با توجه به مراتب فوق دعوی خواهان را با وکالت وکیل محمول بر صحت تلقی به استناد ماده 1102 و 1114 قانون مدنی حکم به الزام خوانده به تمکین از زوج و ایفاء وظایف خانوادگی صادر و اعلام می نماید. رای صادره حضوری محسوب و به استناد مواد 330 334 و 336 قانون آیین دادرسی مدنی ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس دادگاه شعبه 268 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ عموزادی

تجدیدنظرخواهی خانم م.ر. ازدادنامه شماره 9100838 مورخه 28/5/91 شعبه محترم 268 دادگاه خانواده تهران که به موجب آن دعوی مطروحه از ناحیه تجدیدنظرخوانده آقای ر.م. به طرفیت تجدیدنظرخواه به خواسته الزام به تمکین در پرونده کلاسه 9100521 حکم به تمکین زوجه تصدیرگردیده وارد است. چراکه به موجب دادنامه شماره 9100557 مورخه 7/5/1391 شعبه محترم 1053 دادگاه جزایی تهران زوج از بابت ایراد ضرب و جرح عمدی و ترک انفاق محکوم گردیده است. هرچند که دادگاه محترم بدوی صرف ایراد ضرب را مناط اعتبار جهت عدم تامین جانی زوجه تشخیص نداده اند و از این بابت استدلالشان در این باب که صرف یک فقره ضرب و جرح نمی تواند موجبات بیم و خوف ضرر جانی برای زوجه را فراهم سازد پذیرفته است. اما با در نظر گرفتن اینکه از لحاظ کیفری زوج به ترک انفاق نیز محکوم شده الزام به تمکین زوجه با دادنامه مذکور به لحاظ تقدم محکومیت کیفری و تاثیر آن در احکام حقوقی در مباینت کامل قرار گرفته است و اساسا زوج در مقابل مطالب مطروحه از ناحیه زوجه در این باب مطلبی را در جلسه دادگاه یا لوایح تقدیمی اظهار ننموده است. لذا با وارد دانستن اعتراض معترض مستندا به صدر ماده 358 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب مصوب 21/1/1379 در امور مدنی ضمن نقض دادنامه معترض عنه حکم به رد دعوی صادر و اعلام می گردد. رای صادره مطابق ماده 365 از همان قانون قطعی است.
رییس شعبه 2 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشاران دادگاه
حسینی ـ ارژنگی ـ موتمن