در جرم کلاهبرداری مصداق امیدوار کردن به امور واهی می تواند امیدوار نمودن به اعمال نفوذ برخلاف حق باشد.

در خصوص اتهام آقای م. فرزند الف. دایر برکلاهبرداری (به مبلغ پانصد میلیون ریال) موضوع کیفرخواست شماره 1711 مورخ 13/7/90 دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه یک تهران. توجها به نحوه شکایت شاکی به شرح شکواییه تقدیمی و اظهارات منعکس در صورت جلسه تحقیق و دادرسی تحقیقات معموله گزارشات مرجع انتظامی و عنایت به اینکه هر چند بنا به محتویات پرونده پرداخت وجه مذکور و مورد ادعا از ناحیه شاکی به متهم برای انجام امر خلاف قانون قابل تامل و بررسی است ولکن بنا به نحوه اظهارات شاکی و پاسخ ایشان به سوالات طرح شده از ناحیه دادگاه مشارالیه از ناحیه متهم مورد فریب و اغوا واقع نشده است و از واهی بودن امر مورد ادعای متهم نیز مطلع بوده است. به عبارت دیگر خود وی به هردلیل و انگیزه ای قصد داشته تا از مسیری باطل به حقی که وی مدعی است و البته از سوی محاکم قضایی ذی حق بودن وی مردود اعلام شده است نایل گردد و لذا بنا به مراتب و عنایت به محتویات پرونده و خاصه اظهارات شاکی در محضر دادگاه و نظر به اینکه یکی از شرایط تحقق بزه کلاهبرداری فریب خوردن مالباخته در اثر اقدامات متقلبانه مرتکب است که در مانحن فیه چنین شرطی احراز نمی گردد و اقدام شاکی در پرداخت وجه به متهم نه از باب فریب بلکه از باب طمع و طی مسیر باطل بوده است و درهمان ابتدای امر از واهی بودن ادعای متهم مطلع بوده است و لذا نتیجتا به لحاظ عدم احراز وقوع بزه مذکور مستندا به بند الف ماده 177 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری حکم بر برایت مشارالیه صادر و اعلام می گردد. رای صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه های تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 1072 دادگاه عمومی جزایی تهران ـ زالی بویینی

درخصوص تجدیدنظرخواهی آقای د. نسبت به دادنامه شماره 9009970000802891 مورخ 14/10/1390 شعبه 1072 دادگاه عمومی جزایی تهران که ضمن آن به موجب شکایت تجدیدنظرخواه موصوف علیه آقای م. مبنی برکلاهبرداری حکم بر برایت متهم صادرگردیده است که با عنایت به محتویات پرونده و ملاحظه لایحه تجدیدنظرخواهی که حکایت از دریافت دو فقره چک شماره518126 مورخ20/3/87 و چک شماره 518116 مورخ15/5/1387 توسط متهم جهت فسخ بیع نامه موضوع دادنامه بدوی 860063000400481 و فسخ دادنامه تجدیدنظر1514 مورخ 30/10/86 و پرونده نظارت به کلاسه55073/50 که شاکی را امیدوار به فسخ دادنامه های موصوف نموده که از نظر قانونی هیچ گونه سمت در پرونده نداشته و اخذ چک ها و امیدوار نمودن تجدیدنظرخواه به عنوان شاکی موجب کلاهبرداری گردیده است. فلذا دادگاه به استناد شق4 از بند ب از ماده 257 قانون آیین دادرسی کیفری ضمن نقض رای صادره با توجه به شکایت شاکی و پرداخت چک های موصوف و عدم پرداخت وجه چک 518116 مورخ 15/5/1387 و اخذ یک فقره چک توسط شاکی از متهم به همان مبلغ نوشته شده و همچنین کیفرخواست صادره توسط دادسرا عمومی و انقلاب ناحیه یک تهران و احضار متهم از طریق نشرآگهی و عدم حضور ایشان با انتظار کافی دادگاه بزه انتسابی را محرز دانسته و به استناد ماده 1 قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشاء و اختلاس وکلاهبرداری مصوب 28/6/1364 مجلس شورای اسلامی و تایید15/9/1367 مجمع تشخیص مصلحت نظام حکم بر محکومیت متهم آقای م.س. به تحمل یک سال حبس تعزیری صادر و اعلام می گردد و به لحاظ اخذ چک توسط شاکی در قبال وجه و چک های پرداخت شده و تبدیل تعهد موضوع رد مال و مجازات جزای نقدی منتفی است. این رای غیابی است و ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ قابل واخواهی در همین محکمه می باشد.
رییس شعبه 22 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
شهرابی فراهانی ـ نوری نجفی