مستی می‎تواند به‎عنوان دلیلی برای فقدان عنصر روانی در فرد متهم فرض گردد زیرا مستی قدرت تمیز و در نتیجه اراده فرد را زایل می‎کند.

به موجب کیفرخواست شماره 500303 -9/2/91 صادره از دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه 21 تهران 1- الف. فرزند ح. 22 ساله و مجرد و مسلمان و دارای سابقه شرب خمر 2- م. فرزند ع. 32 ساله و فاقد سابقه محکومیت کیفری متهم هستند به شرب خمر نظر به محتویات پرونده گزارش مامورین اظهارات و اقاریر صریح و شرعی و مقرون به واقع متهمان مبنی بر خوردن مشروب الکلی با علم به حرمت آن و سایر امارات و قراین بزهکاری آنان محرز و مسلم است لذا دادگاه به استناد مواد 165 166 168 و174 قانون مجازات اسلامی و با رعایت ماده 176 قانون یاد شده هریک از متهمان را به تحمل هشتاد تازیانه حدی محکوم می نماید. این رای حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد. اما در خصوص اتهام دیگر متهمان دایر بر اخلال در نظم عمومی نظر به انکار شدید متهمان و به خصوص اظهارات متهم ردیف دوم مبنی بر اینکه به جهت مستی چیزی نمی فهمید و با قصد و اراده نبود لذا به جهت عدم احراز عنصر معنوی به استناد ماده 177 قانون آیین دادرسی کیفری رای بر برایت نامبردگان از بزه مذکور صادر و اعلام می گردد. این قسمت از دادنامه نیزحضوری و ظرف 20 روز قابل اعتراض در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 1089 دادگاه عمومی جزایی تهران - غفاری

درخصوص تجدیدنظرخواهی آقای م. نسبت به دادنامه شماره 486/91 شعبه 1089 دادگاه عمومی تهران در محکومیت وی به تحمل حد شرب خمر با عنایت به مجموع محتویات پرونده و توضیحات و مدافعات طرفین در طول جریان دادرسی و لایحه تجدیدنظرخواهی تجدیدنظرخواه و مستندات دادنامه بدوی و اینکه از سوی تجدیدنظرخواه ایراد و اعتراض موثری که موجبات نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته را فراهم آورد به عمل نیامده و دادنامه معترض عنه صحیحا و مطابق مقررات اصدار یافته و مستندا به بند الف ماده 257 قانون آیین دادرسی کیفری ضمن تایید دادنامه بدوی حکم به رد اعتراض تجدیدنظرخواه صادر می گردد رای صادره قطعی است.
رییس شعبه 39دادگاه تجدیدنظر استان تهران - مستشار دادگاه
رضایی - شفیعی خورشیدی