پرداخت خسارت دیه مازاد بر سقف تعهد بیمه گر در فرض محکومیت جزائی بر عهده جانی بوده و از شمول تعهدات صندوق جبران خسارت بدنی خارج است.

در خصوص دعوی تقدیمی آقای الف.ح. و خانم م.د. با وکالت آقای م.پ. به طرفیت صندوق جبران خسارت بدنی به خواسته مطالبه خسارت به مبلغ 416/190/476 ریال و خسارات دادرسی و تاخیر تادیه دادگاه با توجه به محتویات پرونده و اظهارات خواهان و باعنایت به احراز فوت آقای م.الف. در اثر حادثه تصادف فیمابین متوفی و آقای ع.د. و با عنایت به احراز تقصیر آقای ع.د. حسب نظریه کارشناس راهنمایی و رانندگی و با تحدید وراث مرحوم به خواهان ها و نیز با عنایت به بیمه بودن اتومبیل مقصر براساس بیمه نامه شماره.. . مورخ 1391/10/2 و با عنایت به دفاعیات بلاوجه نماینده خوانده چرا که به رغم آن که ماده 10 قانون اصلاح تاکنون بیمه اجباری از ورود خسارت بدنی مازاد بر سقف تعهدات بیمه گر نامی نبرده است اما با ذکر عبارت «به بطور کلی» خسارتهای بدنی خارج از شرایط بیمه نامه به استثناء مواد مصرح در ماده 227 و در مانحن فیه هم صندوق را ملزم به جبران خسارات جبران نشده قرار داده است؛ چرا که از یک سو حادثه موجب فوت از مصادیق ماده 7 قانون فوق نیست و از سوی دیگر ماده 4 این قانون و تبصره آن مستلزم تعهد بیمه گر به پرداخت خسارت مازاد بر سقف تعهدات بند ج در بیمه نامه نیست. با عنایت به مراتب فوق الذکر دعوی خواهان را وارد دانسته و حکم بر محکومیت صندوق به پرداخت مبلغ 416/190/476 ریال بابت مابه التفاوت مبلغ پرداختی توسط بیمه گر و دیه اعلامی در سال زمان اجرای حکم می نماید. رای صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 4 دادگاه عمومی حقوقی تهران - اسماعیلی

در خصوص تجدیدنظرخواهی صندوق جبران خسارت بدنی با مدیریت آقای ع.ج. نسبت به دادنامه شماره1279 مورخ 1392/11/30 صادره از شعبه 4 دادگاه عمومی تهران که بموجب آن و در مورد دعوی آقای الف.ح. و خانم م.د. به خواسته مطالبه خسارت به مبلغ416190476ریال حکم به محکومیت صندوق به پرداخت مبلغ فوق صادرگردیده است دادگاه باعنایت به ملاحظه اوراق و محتویات پرونده و مفاد لایحه تجدیدنظرخواه آن را درخور پذیرش می داند. زیرا به دلالت سابقه مطروحه و تصویر دادنامه شماره 871 مورخ 1390/9/22 شعبه 101 دادگاه عمومی شهرستان دنا آقای ع.و. فرزند ج. به اتهام بی احتیاطی در رانندگی با وسیله نقلیه منجر به فوت مرحوم م.الف به پرداخت یک فقره دیه کامل مرد مسلمان در حق اولیاء دم متوفی آقای الف.ح. و خانم م.د. محکوم و از حیث جنبه عمومی و بی احتیاطی نیز به پرداخت ده میلیون ریال جزای نقدی بدل از حبس محکومیت یافته و دادنامه عینا در شعبه سوم دادگاه تجدیدنظر استان کهکیلویه و بویراحمد تایید و قطعیت یافته و نهایتا شصت میلیون تومان معادل% 63/5 دیه کامل در سال 91 به وراث متوفی براساس سقف تعهدات بیمه ای پرداخت گردیده است و تجدیدنظرخوانده مابه التفاوت دیه فوق الذکر را از صندوق مطالبه نموده است. در حالیکه اولا:پرداخت دیه بعهده جانی بوده و درصورتیکه دارای بیمه باشد به میزان تعهدات از بیمه دیه پرداخت گردیده و باقیمانده را باید مقصر حادثه پرداخت نماید مگر اینکه اعسار خود را ثابت نماید و موجبی جهت پرداخت از صندوق جبران خسارت بدنی بوجود نمی آید. ثانیا: بموجب ماده 10 قانون اصلاح بیمه اجباری مسیولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی در مقابل شخص ثالث موارد پرداخت صندوق فوق مشخص گردیده و مواردی از آن استثناء گردیده که در ماده 7 قانون فوق احصاء گردیده و بموجب بند 4 آن خسارت ناشی از محکومیت جزایی از شمول پرداخت صندوق خارج گردیده است. بنابراین باتوجه به اینکه خواسته مورد مطالبه باقیمانده دیه فوق الاشعار بوده و مشمول پرداخت های آن صندوق نمی گردد فلذا دادگاه دادنامه صادره را مطابق با موازین قانونی و موجه تشخیص نداده و به استناد ماده 358 از قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی ضمن نقض آن با استناد به ماده 197 قانون مرقوم و ماده 1257 از قانون مدنی حکم بر بی حقی تجدیدنظرخوانده صادرمی نماید. رای صادره قطعی است.
رییس و مستشار شعبه 31 دادگاه تجدیدنظر استان تهران
شریعتی - افشار