تجدیدنظرخواهی آقای م.و. به طرفیت همسرش خانم ب.ه. نسبت به دادنامه شماره 457-1393/3/31 صادره از شعبه 201 دادگاه خانواده تهران وارد و موجه است و رای مزبور که به موجب آن دعوی زوج به خواسته الزام همسرش به بازگشت به منزل مشترک و تمکین از وی غیر قابل استماع تشخیص و رای (قرار) به رد دعوا صادر گردیده مغایر با قانون و دلایل موجود در پرونده است زیرا صدور دادنامه شماره 172-1393/2/9 بر فرض قطعیت مانع طرح مجدد دعوی تمکین نیست چون اثر حکم تمکین نسبت به آتیه و بعد از اجرای حکم است و دلیلی بر نشور زوجه در گذشته نیست و بر فرض صحت ادعای زوجه مبنی بر قفل درب منزل و ممانعت از ورود وی توسط زوج و فراهم نبودن زمینه تمکین از سوی وی و عذر موجه زوجه در عدم تمکین در گذشته مجوز عدم تمکین وی در آینده در صورت فراهم شدن زمینه تمکین از سوی زوج نخواهد بود. در پرونده حاضر زوج مدعی است همسرش پس از مراجعه به منزل با طرح نمودن خواسته هایی غیرموجه از قبیل واگذاری حق
طلاق و حق مسکن مجددا منزل را ترک نموده است و دعوی تمکین از جمله دعاویی است که با گذشت زمان و تغییر وضعیت و شرایط زوجین قابل طرح بوده و مشمول اعتبار امر قضاوت شده نخواهد بود و دعوا قابل استماع است و اقتضاء دارد دادگاه محترم بدوی به دعوی مطروحه رسیدگی نموده و رای ماهیتی صادر نماید. بنابراین با استناد به ماده 353 قانون آیین دادرسی مدنی قرار معترض عنه نقض می گردد و پرونده جهت ادامه رسیدگی به دادگاه محترم نخستین عودت داده می شود. این رای قطعی است.
رییس و مستشار شعبه 30 دادگاه تجدیدنظر استان تهران
بیگدلی - موسوی