در خصوص دعوی خواهان م. ج. به طرفیت خوانده م.م. با وکالت ع.ک. به خواسته مطالبه اجرت المثل ایام تصرف یک واحد آپارتمان مشاعی از 1/1/1389 به خواسته مطالبه اجرت المثل و اجرای حکم با جلب نظر کارشناس رسمی دادگستری به پلاک ثبتی 246/126 بخش 11 تهران به انضمام خسارات دادرسی؛ نظر به اینکه حسب پاسخ استعلام از اداره ثبت
اسناد و املاک غرب تهران خواهان مالکیتی در پلاک ثبتی موضوع خواسته ندارد و دفاعیات وکیل خوانده در این خصوص وارد است چرا که مطالبه اجرت المثل فرع بر احراز مالکیت می باشد به این جهت ایراد به جهت عدم ذینفع بودن خواهان وارد نیست زیرا احکام تقدیم شده و
قرارداد موجود مفید نفع خواهان است از طرف دیگر دفاعیات وکیل خوانده حکایت از آن دارد که خوانده از مال مشاع استفاده نکرده تا خواهان مستحق اجرت المثل گردد و مطالب خواهان نیز بر این امر از تاریخ مورد درخواست با این قید که خوانده آپارتمان را قفل زده صحه گذاشته است. به موجب ماده 337
قانون مدنی مطالبه اجرت المثل منوط به استیفای منفعت بوده و ید غاصبانه با توجه به مشاعی بودن آپارتمان و اینکه باید به موجب قوانین مربوط به املاک مشاع این مال تعیین تکلیف شود منتفی است بنابراین دادگاه دعوی خواهان را ثابت ندانسته و مستندا به ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی حکم به بی حقی خواهان صادر و اعلام می دارد. حکم صادره حضوری بوده و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در دادگاه های تجدیدنظر استان تهران خواهد بود.
رییس شعبه 215 دادگاه عمومی حقوقی تهران ـ انیس حسینی