در خصوص دادخواست خانم ر.ف. فرزند م. با وکالت آقای م.د. به طرفیت آقای الف.خ. فرزند م. به خواسته صدور حکم مبنی بر افزایش مدت ملاقات به 24 ساعت در هفته بدون حضور پدر و بدوا دستور موقت دادگاه با توجه به جامع محتویات پرونده اعم از اظهارات مفصل طرفین در جلسات دادرسی و لوایح متعدد طرفین و با عنایت به عمده و اصل خواسته خواهان که ملاقات با فرزند مشترک بدون حضور پدر می باشد و عین همین خواسته قبلا در دادگاه مطرح شده و منجر به صدور رای در دادنامه 1076 مورخه 30/7/1390 در پرونده کلاسه 312 همین شعبه شده و در آن دادنامه به تفصیل مطالب طرفین و اقدامات دادگاه بیان شده و نهایتا رای بر این مبنا صادر شد که با توجه به نظریه کمیسیون تخصصی پزشک قانونی مادر به مدت شش ماه هفته ای یک بار به مدت چند ساعت با حضور پدر با فرزند ملاقات نماید و پس از انجام این ملاقات ها و ایجاد انس و الفت بین مادر و طفل جهت بررسی و احراز آمادگی کودک جهت ملاقات با مادر بدون حضور پدر و با زمان بیشتر مجددا به کمیسیون پزشکی قانونی فرستاده خواهد شد و بر اساس نظر آن کمیسیون عمل خواهد شد. در این پرونده نیز برای احراز آمادگی طفل جهت ملاقات با مادر بدون حضور پدر و ساعات بیشتر و با توجه به اظهار وکیل خواهان مبنی بر اینکه طبق جدولی که ارایه نموده ایم و مادر در تمام مواعد برای ملاقات فرزند حاضر بوده جز در مواردی که در سفر کربلای معلی بوده است و جهت بررسی انس و الفت موردنظر حاضر به ارجاع موضوع به کمیسیون می باشیم. دادگاه موضوع را به کمیسیون مربوطه ارجاع نمود نظر کمیسیون به این شرح اعلام شد: از کودک معاینه روان پزشکی انجام شد. با والدین مصاحبه صورت گرفت. در شرایط فعلی به علت وضعیت خاص کودک اظهارنظر قطعی در مورد شرایط ملاقات مادر و فرزند بدون حضور پدر مقدور نیست. لازم است یک دوره درمانی 6 ماهه هر سه نفر تحت نظر یک روان درمانگر کودک و نوجوان و خانواده (در یک مرکز روان پزشکی دانشگاهی) قرارگرفته و پس از انجام دوره روان درمانی و حساسیت زدایی برای کودک و شیوه های برخورد مناسب والدین با فرزند با نتایج اقدامات فوق مجددا مراجعه نمایند. لذا دادگاه با توجه به نظر اخیر کمیسیون آمادگی طفل برای ملاقات بدون حضور پدر با مادر را احراز ننمود خصوصا اینکه در نظر کمیسیون پزشک قانونی به وضعیت خاص کودک و نیاز به حساسیت زدایی از وی اشاره شده است. وکیل خواهان نسبت به نظریه کمیسیون اعلام نمود نظریه متاسفانه از صراحت و شفافیت برخوردار نیست و راه گشای معضل نمی باشد و نمی توان به آن استناد نمود و سوابق ملاقات فرزند و مادر نشان می دهد که انس و الفت لازم برای ملاقات انفرادی بدون حضور پدر فراهم شده است. دادگاه صرف نظر از نظریه کمیسیون برای تحصیل اطمینان از واقعیت جلسه ای را با حضور طرفین و حضور کودک تشکیل داد و بالمعاینه میزان الفت و انس کودک را با مادر مورد بررسی و ملاحظه قرارداد. آنچه دادگاه بالعیان مشاهده کرد انس و الفت بین مادر و طفل نبود بلکه دوری و گریز شدید کودک از مادر و وابستگی شدید وی به پدر به طوری که لحظه ای حاضر به جدا شدن از پدر و تنها ماندن با مادر نبود که شرح مفصل این اوضاع در صورت جلسه مورخه 30/7/92 دادگاه آمده است. لذا دادگاه با توجه به جامع محتویات پرونده و مراتب فوق الذکر به لحاظ عدم احراز آمادگی طفل برای ملاقات با مادر بدون حضور پدر و حتی احراز عدم آمادگی طفل و عدم حصول الفت و انس لازم و مناسب برای ملاقات انفرادی با مادر دعوی مذکور را مستندا به ماده 1257 و 1174
قانون مدنی رد می نماید و ترتیب ملاقات عینا بر اساس دادنامه شماره 1076 مورخ 30/7/90 خواهد بود و بدیهی است هرزمان آمادگی کودک در اثر ایجاد انس و الفت بین مادر و طفل به حدی که خود طفل راغب به ملاقات با مادر بدون حضور پدر باشد حاصل گردد و دادخواستی تقدیم گردد دادگاه در این خصوص رای لازم را صادر خواهد کرد و نیز لازم به تذکر است که نقش اساسی در ایجاد انس و الفت مذکور را به میزان 90% مادر به واسطه رفتارهای خود با کودک در زمان انجام ملاقات های هفتگی دارد. این رای حضوری و ظرف 20 روز پس از ابلاغ قابل اعتراض و رسیدگی در دادگاه تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 263 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ حیدری