هزینه های متعارف درمان و ازکارافتادگی مازاد بر دیه مصداق عدم النفع نداشته و منافع ممکن الحصول بوده که خواهان استحقاق مطالبه آن ها را دارد.

در خصوص واخواهی آقای م.ع. فرزند ن. به طرفیت خانم ح.الف. نسبت به دادنامه شماره 910714 مورخ 13/3/1392 که متضمن صدور حکم بر محکومیت نامبرده به پرداخت مبلغ نودوهشت میلیون ریال بابت هزینه های مازاد بر دیه و درمان و ازکارافتادگی می باشد نظر به اینکه واخواه در این مرحله از رسیدگی دفاع موثری در خصوص ادعای خویش به این دادگاه ارایه ننموده است و از باب قانون مسیولیت مدنی مکلف به پرداخت خسارات مازاد بر دیه ازجمله هزینه های درمان و ازکارافتادگی می باشد و هزینه متعارف ازکارافتادگی مصداق عدم النفع نیز ندارد که مشمول تبصره 2 ماده 515 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی گردد بلکه منافع ممکن الحصول بوده واخوانده مستحق مطالبه آن می باشد که چون واخوانده حسب محتویات پرونده به کارگری مشغول بوده و کارفرمای ایشان به عنوان مطلع در جلسه دادگاه حضور یافته و به حقانیت مشارالیه گواهی داده است و اینکه ملاک استحقاق ازکارافتادگی حقوق و مزایای ماهانه یک کارگر بوده که در این خصوص استعلام لازم از اداره کار و امور اجتماعی مربوطه معمول که پاسخ آن واصل و به شماره 1414 -11/8/92 ثبت دفتر لوایح دادگاه گردید که چون از تاریخ وقوع حادثه 30/8/90 لغایت صدور حکم واخوانده ازکارافتاده و قادر به اشتغال در محل کار نبوده است و با توجه به صدمات وارده که در دادنامه شماره 757 مورخ 14/8/91 شعبه 1143 دادگاه عمومی جزایی تهران به آن اشاره شده است مشارالیها مستحق دریافت حقوق کارافتادگی را طبق نظر اداره کار و امور اجتماعی دارد و با امعان نظر به اینکه مبالغ اعلامی حتی بیش از خواسته خواهان بوده است علی هذا دادنامه معترض عنه که مطابق موازین شرعی و قانونی صادرشده ضمن رد واخواهی به استناد مواد 305 و308 از قانون یادشده تایید و استوار می گردد رای صادره حضوری ظرف مدت 20 روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی درمحاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
دادرس شعبه 177 دادگاه عمومی حقوقی تهران ـ حسینی

تجدیدنظرخواهی آقای م.ع. به طرفیت خانم ح.الف. نسبت به دادنامه شماره766 از شعبه177 دادگاه عمومی حقوقی تهران می باشد؛ به موجب دادنامه موصوف واخواهی تجدیدنظرخواه نسبت به دادنامه شماره714-13/3/92 غیرموجه تشخیص و دادنامه غیابی عینا تاییدشده است که براساس آن تجدیدنظرخواه محکوم به پرداخت نودوهشت میلیون ریال بابت هزینه های مازاد بر دیه و درمان و ازکارافتادگی می باشد. اینک این هییت دادرسان در این مرحله از رسیدگی جامع محتویات پرونده خصوصا لوایح تقدیمی را موردمطالعه و دقت نظر قرار داد و به نحوه استدلال و استناد محکمه بدوی نیز توجه نمود لیکن دلایل تجدیدنظرخواهی را مطابق با بندهای ماده 348 قانون آیین دادرسی مدنی نمی داند و دادنامه اصداری براساس مدارک و دلایل ابرازی مضبوط در پرونده صحیح و مطابق با قانون و مقررات موضوعه صادرشده است و مغایرتی با اصول آیین دادرسی و موازین مسلم حقوقی ندارد و در لایحه تقدیمی نیز مدرک محکمه پسند و یا دلایل قانع کننده ای وجود ندارد که موجب نقض دادنامه تجدیدنظر خواسته گردد لذا ادعای تجدیدنظرخواه منطبق با مقررات نبوده و موجه و محمول بر صحت تشخیص داده نمی شود ازاین رو به استناد مواد 358 قانون آیین دادرسی مدنی با توجه به دادنامه کیفری و هزینه بیمارستان و تاریخ صدور دادنامه و نظریه نهایی پزشکی قانونی مبنی برالتیام یافتن جراحت وارده مشارالیها را مستحق دریافت مبلغ سه میلیون و هفت صد هزار تومان به عنوان هزینه پزشکی و تفویت منافع تشخیص بدهد با این اصلاح ضمن رد درخواست تجدیدنظرخواهی رای دادگاه نخستین تایید می گردد. این رای قطعی است.
مستشاران شعبه 13 دادگاه تجدیدنظر استان تهران
قاضی ـ حسین خانی