دعوی اثبات قرارداد ترافعی محسوب نمی گردد تا دادگاه تکلیفی برای رسیدگی آن داشته باشد مگر در مواردی مانند وصیت نامه که به موجب نص قانون نیاز به تنفیذ تایید و اثبات قراردادهای خصوصی در دادگاه باشد.

در خصوص دعوی آقای م.الف. فرزند ق. به طرفیت خواندگان 1ـ م.الف. 2ـ خ. 3ـ ن. 4ـ م. همگی الف. 5ـ الف.الف. فرزند ی. 6ـ م.الف. فرزند ارشد با وکالت آقای ب.ش. و م.الف. به خواسته اثبات قرارداد مورخ 18/3/69 و اثبات مالکیت نسبت به پلاک ثبتی 5676/37 و دستور موقت بر توقف اجرای حکم خلع ید. نظر به اینکه خواندگان و وکلای خوانده ردیف ششم قبل از پاسخ به ماهیت دعوی نسبت به اصل موضوع ایراد نمودند و بیان داشتند موضوع قبلا در مانحن فیه در پرونده های کلاسه دادنامه شماره 342 شعبه 88 و 287 و شعبه 28 دادگاه عمومی تهران و شماره 140 و 120494 شعبه 17 دادگاه تجدیدنظر استان تهران رسیدگی و منتهی به اتخاذ تصمیم به شرح دادنامه های مضبوط در پرونده گردیده است بنابراین چون مالکیت خواهان در هیچ یک از پرونده های استنادی که مقید بر آراء صادره در پرونده موجود بوده به اثبات نرسیده است و تا مادامی که دادنامه های مرقوم به قوت خود باقی است نامبرده نمی تواند اقدام به طرح دعوی و یا تقاضای اثبات قرارداد مورخ 18/3/69 و نهایتا طرح دعوی مالکیت نماید و لذا باملاحظه تصویر آراء صادره از شعبه متعدد دادگاه عمومی تهران و تایید آن در شعبات تجدیدنظر استان تهران صحت ایراد به عمل آمده تایید می شود و لذا دادگاه به استناد بند 6 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی قرار رد دعوی خواهان را به لحاظ امر مختومه صادر و اعلام می نماید. رای صادره حضوری محسوب و ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض در دادگاه تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 47 دادگاه عمومی حقوقی تهران ـ شهمرادی

تجدیدنظرخواهی آقای م.الف. به طرفیت آقای م.الف. با وکالت آقای ب.ش. و سایر تجدیدنظر خواندگان به اسامی خانم ها و آقایان ن. م. خ. و الف. شهرت همگی الف. و الف.الف. از دادنامه شماره 9200555 مورخ 27/5/1392 صادره از شعبه 47 دادگاه عمومی حقوقی تهران می باشد که به موجب آن دادخواست بدوی تجدیدنظرخواه به خواسته اثبات قرارداد مورخ 18/3/69 و اثبات مالکیت نسبت به پلاک ثبتی 5676/37 و دستور موقت بر توقف اجرای حکم خلع ید با استناد به دادنامه های شماره 342 شعبه 88 و 287 شعبه 28 دادگاه عمومی تهران و دادنامه های شماره 140 و 120494 شعبه 17 دادگاه تجدیدنظر استان تهران به لحاظ امر مختومه قرار رد دعوی خواهان «تجدیدنظرخواه»; صادر گردید. از توجه به محتویات پرونده و مفاد لوایح طرفین دعوی و قطع نظر از استناد دادگاه محترم بدوی به دادنامه های فوق الاشعار اولا: دعوی اثبات قرارداد مورخ 18/3/69 یک دعوی ترافعی محسوب نمی گردد تا دادگاه تکلیفی برای رسیدگی آن داشته باشد مگر در مواردی که به موجب نص صریح قانون قراردادهای خصوصی نیاز به تنفیذ و تایید و اثبات آن در دادگاه باشد ازجمله تنفیذ وصیت نامه و یا اختلاف متداعیین در اصل مالکیت ملکی که به ثبت نرسیده موضوع رای وحدت رویه شماره 569 مورخ 10/10/70 هییت عمومی دیوان عالی کشور و یا تبصره 7 قانون زمین شهری مصوب 22/6/66 لذا بنا به مراتب فوق دعوی مذکور به کیفیت یادشده قابل استماع نمی باشد. ثانیا: در خصوص دعوی اثبات مالکیت از محتویات پرونده مشخص است ملک مورد اختلاف دارای جریان ثبتی است و مطابق ماده 22 قانون ثبت دولت یا قوای سه گانه کسی را مالک می داند که ملک به صورت رسمی به وی انتقال یافته باشد بدین بیان دادگاه ها نمی توانند با تایید و اثبات مالکیت و تعلق حقوق مالکانه در عرض مقررات ثبت مالکیت جداگانه ای ایجاد نمایند یعنی مقررات ثبتی خصوصا ماده 22 قانون ثبت شخصی را مالک می داند و دادگاه با صدور حکم قطعی فرد دیگری را مالک اعلام نماید بنابراین و با توجه به قانون آمره ثبت دعوی مذکور نیز به کیفیت یادشده قابل استماع نبوده با رد تجدیدنظرخواهی به عمل آمده مستندا به ماده 355 قانون آیین دادرسی مدنی درنهایت دادنامه تجدیدنظر خواسته را تایید می نماید. این رای قطعی است.
رییس شعبه 37 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
دیوسالار ـ دقیقی