ممانعت یکی از والدین از ملاقات دیگری با فرزند مشترک مصداق بزه امتناع از دادن طفل سپرده شده نیست.

در خصوص اتهام خانم ک.غ. دایر بر ممانعت از ملاقات طفل تحت حضانت موضوع شکایت آقای م.ج. با وکالت آقای م.ت. و توضیح داده است به موجب دستور موقت صادره از شعبه 233 دادگاه خانواده مقرر گردید هر هفته به مدت 48 ساعت فرزندان مشترک در اختیار موکل قرار داده شوند که مشارالیها از اجرای آن ممانعت نموده است. علی هذا با عنایت به محتویات پرونده تحقیقات معموله مودای شهادت شهود و اظهارات احدی از فرزندان نامبردگان مبنی بر این که در طول هفته شاکی جهت بردن فرزندان مراجعه می نماید و آن ها را همراه خود برده و پس از مدتی باز می گرداند جملگی دلالت دارد هیچ گونه ممانعتی از ملاقات آن ها به عمل نیاورده است و با توجه به انجام ملاقات بزهی واقعی نگردیده است. لذا بر اساس اصل کلی برایت به استناد بند الف ماده 177 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری رای بر برایت مشارالیها صادر و اعلام می گردد و رای صادره ظرف مدت بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 1128 دادگاه عمومی جزایی تهران ـ صفوی

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای م.ج. با وکالت آقای م.ت. نسبت به دادنامه شماره 676 مورخ 16/6/92 صادره از شعبه 1128 دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن تجدیدنظرخوانده از اتهام ممانعت از ملاقات فرزند تبریه شده است با توجه به مجموع محتویات در این مرحله از رسیدگی از ناحیه تجدیدنظرخواه ایراد و اعتراض موجه و مدللی که موجبات نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته را فراهم نماید ارایه و عنوان نگردیده است و تجدیدنظرخواهی با هیچ یک از شقوق مندرج در ماده 240 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقـلاب در امور کیفری منطبق نـمی باشد. دادگـاه نتیجـتا به این که ممانعت والدین از ملاقات فرزند در راستای ماده 14 قانون حمایت از خانواده جنبه جزایی ندارد و استنادا به ماده 632 قانون مجازات اسلامی منصرف از والدین است بلکه به غیر والدین دلالت دارد موضوع «ممانعت والدین از فرزند»; جنبه خلافی دارد ضمن رد تجدیدنظرخواهی به عمل آمده استنادا به بند الف ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری رای معترض عنه تایید می شود و قطعی است.
رییس شعبه 31 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
بلاغی ـ شریعتی