خانم ص.الف. فرجام خوانده با وکالت آقای ح.الف. در تاریخ 12/9/87 دادخواستی به طرفیت آقای م.ن. به خواسته صدور حکم مبنی بر اجبار و الزام خوانده به بذل مدت
ازدواج موقت با عنایت به عسر و حرج ایجاد شده تسلیم دادگستری گلپایگان نموده و رسیدگی به شعبه اول دادگاه عمومی ارجاع گردیده است. وکیل در توضیح خواسته اعلام داشته موکله از تاریخ 29/8/78 به مدت 99 سال به عقد موقت خوانده درآمده است لیکن خوانده از تاریخ سال 1380 تا حال حاضر در زندان است و شرایط تعذر و عسر و حرج به جهات شرعی و قانونی و اخلاقی برای موکله ایجاد گشته به طوری که تحمل این شرایط برای موکله امکان ندارد و زوج مرتکب سوء معاشرت و جرمی که مخالف حیثیت خانواده است گردیده لذا درخواست حکم به انحلال زوجیت و قطع بقیه مدت نکاح موقت وفق ماده 1130
قانون مدنی نموده است. در جلسات دادگاه نیز همین مطالب از سوی وکیل خواهان تکرار گردیده و خوانده طی لایحه ای با عنایت به این که ادعای خواهان برای سومین بار در همین شعبه بدوی مطرح و منجر به صدور حکم گردیده و با اعتراض وی پرونده به دیوان عالی کشور ارسال و دادنامه تایید شده است و ادعای وی در خصوص این که از سال 1380 در زندان هستم دروغ است و از طرفی اگر زندگی با من مشکل است چرا در سال 1384 درخواست ثبت واقعه
ازدواج موقت را نموده است و هدف خواهان از طرح این ادعاها فقط و فقط جهت معاف نمودن فرزندانش از خدمت سربازی است و
ازدواج موقت وی فقط به خاطر سودجویی بوده است و منظورش از بین بردن شرف و انسانیت بنده است. خلاصه این که کلیه موارد خواسته خواهان طبق مدارک موجود مردود است (ص 36) رییس زندان گلپایگان سوابق محکومیت خوانده را در تاریخ 27/1/91 اعلام داشته (ص 108) دادگاه با اعلام ختم رسیدگی طی دادنامه شماره 0353 ـ 10/4/1391 در خصوص دعوی خواهان خانم ص.الف. به طرفیت آقای م.ن. به خواسته اجبار به بذل مدت
ازدواج موقت و انحلال رابطه زوجیت موقت با عنایت به احراز رابطه زوجیت موقت فی مابین و پاسخ استعلام سوابق خوانده از زندان گلپایگان و نظر به این که فلسفه ازدواج چه دایم و چه موقت صرف نظر از رفع حوایج جنسی احساس آرامش روحی و روانی زن و مرد است و در صورت تحقق عسر و حرج در ادامه زندگی مشترک مشمول ماده 1130
قانون مدنی می باشد و با توجه به مراتب تداوم زوجیت موقت را موجب عسر و حرج شدید زوجه دانسته و با تنقیح مناط از وحدت ملاک ماده فوق الاشعار حکم به اجبار زوج به بذل باقی مدت نکاح موقت و نهایتا انحلال رابطه زوجیت موقت منعقده فی مابین مشارالیه و خواهان صادر و اعلام می نماید. متعاقب ابلاغ دادنامه آقای م.ن. اقدام به تجدیدنظرخواهی نموده و شعبه 19 دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان به موجب دادنامه 1010 مورخ 27/8/1391 با عنایت به دلایلی که احصاء نموده و این که در صورت وجود عسر و حرج برای زوجه دادگاه می تواند از وحدت ملاک ماده 1130
قانون مدنی تنقیح مناط نموده و زوج را اجبار به بذل باقی مانده مدت نکاح موقت نماید هکذا فتوای مقام معظم رهبری و آیت اله مکارم شیرازی و نظریه مشورتی شماره 4140/7 مورخ 27/2/64 اداره حقوقی که حکایت از امکان الزام زوج به بذل مدت در صورت وجود عسر و حرج دارد با توجه به مراتب ضمن رد تجدیدنظرخواهی دادنامه تجدیدنظر خواسته را تایید نموده است. در این مرحله آقای م.ن. اقدام به فرجام خواهی نموده و اعلام می دارد در سراسر کلام الله مجید را که بازبینی فرمایید اجبار در کار زندگی و زناشویی نیست چطور بایستی در زندگی بنده از هم پاشیدن آن مورد اجبار قرار گیرد. اگر گرفتار زندان مالی شده ام بر اساس نوسانات اقتصادی کشور بوده در نهایت تقاضای نقض دادنامه فرجام خواسته را نموده است. پرونده پس از طی تشریفات به دیوان عالی کشور ارسال و رسیدگی به این شعبه ارجاع گردیده است.