بردن زوج به کمپ ترک اعتیاد به درخواست زوجه آدم ربایی محسوب نمی شود.

در خصوص اتهام متهمین 1ـ س.غ. فرزند ف. آزاد به قید وثیقه 2ـ ح.غ. فرزند ف. آزاد به قید وثیقه با وکالت آقای ن.ب. به اتهام مشارکت در آدم ربایی و 3ـ آقای ج.ش. فرزند م. مدیر کمپ ترک اعتیاد ش. به اتهام مشارکت در آدم ربایی و بازداشت غیر قانونی موضوع شکایت آقای ر.د. فرزند م. با وکالت آقای ح.ب. با عنایت به محتویات پرونده کیفرخواست صادره که حکایت از آن دارد فی مابین شاکی و متهمه خانم س.غ. که زن و شوهر می باشند به لحاظ اختلافات خانوادگی درگیری های متعددی بوده که بعضا در شمال کشور و بعضا در تهران صورت گرفته که در مواردی منجر به صدور حکم گردیده. با وصف مذکور در مورخه 22/11/1389 متهمه مذکور خانم س.غ. با همکاری برادرش ح.غ. در ساعات نیمه شب با هماهنگی قبلی با مدیریت کمپ ترک اعتیاد در ش. که از آشنایان آنان بوده به محل اقامت شاکی آمده و همزمان طی تماس با پلیس 110 آنهم در ساعت 2 نیمه شب اعلام نموده شوهرش در حال استعمال مواد مخدر است و به محض رسیدن مامورین به محل و ایجاد درگیری از فرصت استفاده کرده و شاکی را مدیریت کمپ به همراه چند نفر دیگر در حالی که با لباس منزل بوده سوار خودرو کرده و به کمپ برده و مامورین نیز سایر افراد را به کلانتری هدایت کرده و بالاخره پس از گذشت 2 روز با پرداخت مبلغ سه میلیون تومان توسط شاکی به مدیریت کمپ وی را رها کرده اند و موضوع شکایت و آدم ربایی طرح و جمیع محتویات پرونده از جمله اظهارات همسر شاکیه که متهم ردیف اول است و اعلام زمان تماس با 110 و اینکه همزمان مدیریت کمپ آنهم از ش. ساعت 2 نیمه شب به عمل آمده و از غفلت مامورین استفاده نموده و شاکی را به کمپ هدایت کرده به صراحت اعلام کرده در صفحه 140 پرونده که با دریافت سه میلیون تومان او را (شاکی) رها کرده و در جریان بازجویی و مواجهه حضوری فی مابین آقای ش. و سایر متهمین مشارالیه ناگهان با طرح ناراحتی قبلی جلسه دادگاه را ترک و متواری گردیده و علیرغم ابلاغ در جلسات بعدی حاضر نشده و دفاعی از خود به عمل نیاورده خود حکایت از بزه و همکاری مشارالیه با سایر متهمین است. لذا نظر به جمیع جهات و ملاحظه اظهارات وکلای آنان هر چند که مدعی شده موضوع با رسیدگی در استان گیلان از مراتب اعتبار امر مختومه است ولی در اثناء رسیدگی مشخص گردیده در پرونده مذکور اولا موضوع آدم ربایی به وی نگردیده و ثانیا موضوع آدم ربایی مربوط به تهران و آنهم بعد از پرونده های مطروحه در شمال کشور بوده و این موضوع نیز در جلسه مورخه 12/12/1391 در برگ دوم و سوم صورتجلسه توسط وکیل متهمین تایید گردیده است موجب اثبات بزه انتساب به متهمین است ولی از آنجا که متهمین ردیف اول و دوم در جریان ربودن و انتقال شاکی به کمپ مستقیما دخالت نکرده هرچند طرح و نقشه از ناحیه آنان صورت گرفته موضوع از مصادیق معاونت در جرم است ولی نسبت به متهم ردیف سوم آقای ش.د. که مستقیما در انتقال شاکی به کمپ دخالت داشته است موضوع مباشرت است دادگاه مستندا به مواد 43 و 726 و 621 قانون مجازات اسلامی حکم بر محکومیت خانم س.غ. و ح.غ. هر یک به تحمل پنج سال حبس و متهم ردیف سوم آقای ج.ش. را به تحمل هفت سال حبس محکوم و اعلام می گردد. و در خصوص اتهام متهم ردیف سوم مبنی بر نگه داری و مخفی نمودن شاکی در کمپ ترک اعتیاد به مدت دو روز هرچند که موضوع را عنوان بازداشت غیر قانونی تلقی نموده ولی نظر به اینکه در متن قانون ربودن با مخفی نمودن توسط مباشر جرم یک جرم تلقی می گردد دادگاه در خصوص اتهام متهم ردیف سوم مبنی بر بازداشت غیر قانونی و مخفی نمودن شاکی مستندا به ماده 177 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری رای بر برایت وی صادر و اعلام می گردد و در خصوص ادعای شاکی مبنی بر سرقت اموال وی از جمله یک فقره چک توسط همسرش متهمه ردیف اول و سایر اموال ایشان نظر بر اینکه اتهام سرقت در دادسرا رسیدگی و قرار منع تعقیب صادر گردیده و شاکی نسبت به قرار منع تعقیب مذکور اعتراض ننموده است دادگاه خـود را فارغ از اتـخاذ تصمیم می داند. رای صـادره نسـبت به متهین ردیف اول و دوم حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر و نسبت به متهم ردیف سوم ج.ش. غیابی و ظرف ده روز پس از ابلاغ قابل واخواهی در همین دادگاه می باشد.
رییس شعبه 1155 دادگاه عمومی جزایی تهران ـ ایماندوست

در خصوص اعتراض 1ـ آقای الف.م. به وکالت از ج.ش. 2ـ آقای الف.الف. به وکالت از س.غ. و ح.غ. نسبت به دادنامه شماره 400026 مورخ 16/2/92 و دادنامه غیابی شماره 400001 مورخ 26/1/92 صادره از شعبه محترم 1155 دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن ردیف یک به اتهام آدم ربایی و ردیف 2 و 3 به اتهام معاونت در آدم ربایی محکومیت حاصل نموده اند. با ملاحظه محتویات پرونده و اینکه شاکی آقای ر.د. مطابق اظهارات همسرش خانم س.غ. معتاد بوده و در شب مورد نظر خانم غ. به اتفاق برادرش ح.غ. به محل سکونت همسرش به اتفاق مامورین نیروی انتظامی مراجعه نموده اند و مضافا خانم غ. با کمپ ترک اعتیاد تماس حاصل نموده و درخواست کرده همـسرش معتاد می باشد جهت بـردن وی به کمپ اقدام شود و آقای ش. که دارنده کمپ می باشد همزمان با حضور مامورین در محل حاضر و اقدام به بردن شاکی به کمپ می نماید. اولا انتقال شاکی به کمپ همزمان با حـضور مامورین بوده است. ثـانیا درخـواست انتـقال شاکی به کمپ از ناحیه همسرش خانم س.غ. بوده و آقای ش. نسبت به همین درخواست اقدام نموده است که اظهارات آقای ش. در مواجهه حضوری مورد تایید خانم غ. قرار گرفته است لذا صرفنظر از اینکه انتقال آقای د.(شاکی) به کمپ مورد رضایت ایشان نبوده است لیکن اقدامات تجدیدنظرخواهان با نیت انتقال وی جهت ترک اعتیاد بوده نه قصد آدم ربایی و متعاقب همین موضوع در روز بعد نیز شاکی با درخواست خود از کمپ رها شده است. لذا دلیلی بر سوءنیت تجدیدنظرخواهان دایر بر جـرم آدم ربایی وجود ندارد اگر چه ضـرورت دارد انتقال به کمپ با رضایت شاکی انجام می شد. لیکن عدم رضایت وی دلیل به عمل تجدیدنظرخواهان مبنی بر آدم ربایی نیست لذا دادگاه به لحاظ فقد عنصر معنوی جرم و عدم سوءنیت تجدیدنظرخواهان مستندا به بند یک ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و ماده 22 قانون دادگاه های عمومی و انقلاب و اصل برایت با نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته رای بر برایت آقایان 1ـ ج.ش. از اتهام آدم ربایی و آقای ح.غ. و خام س.غ. از اتهام معاونت در آدم ربایی صادر می نماید. رای صادره قطعی است.
رییس شعبه 21 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
تولیت ـ پورعرب