تعهد ابتدایی برای وعده دهنده الزام آور نبوده و نمی توان آن را به عنوان عقدی تعهد آور تلقی نمود.

تجدید نظر خواهی آقای الف.ق. به طرفیت خانم م.ل. نسبت به دادنامه شماره 523 مورخ 10/8/91 صادرشده از شعبه 85 دادگاه عمومی تهران که به موجب آن تجدیدنظرخواه به انتقال رسمی مالکیت دو دانگ از شش دانگ یک باب خانه به پلاک ثبتی 3346 فرعی از 4494 اصلی واقع در بخش 7 تهران به نام تجدیدنظر خوانده محکوم شده است وارد و موجه است و رای مزبور مطابق قانون و دلایل موجود در پرونده صادر نگردیده است زیرا صرف نظر از اینکه تجدیدنظرخواه امضای منتسب به خود در ذیل سند عادی مستند دعوا را مجعول اعلام و نوشته مذکور را غیرواقعی می داند برفرض واقعی بودن سند مزبور و صحت امضاء تجدیدنظرخواه در ذیل آن نوشته مزبور اقرار به تعهد و وعده ابتدایی است یعنی نام برده به موجب سند عادی مستند دعوا وعده داده است که در آینده اگر خانه ای خرید دو دانگ آن را به نام تجدیدنظرخوانده انتقال دهد و برابر موازین شرعی و قانونی تعهد ابتدایی لازم الوفاء نبوده و بر اساس آن نمی توان وعده دهنده را الزام به ایفاء تعهد و عمل به وعده نمود و در صورتی وعده و تعهد الزام آور است که ضمن عقد لازم صورت گرفته باشد و ادعای تجدیدنظرخوانده مبنی بر اینکه این تعهد در ضمن عقد نکاح صورت گرفته و یا عقد نکاح بر مبنای این تعهد جاری شده است نیز مستند به دلیل اثباتی نیست و با مفاد و مندرجات سند عادی مزبور و نیز سند رسمی ازدواج طرفین مغایرت دارد و به همین سبب به لحاظ فقد بینه شرعی برای اثبات این ادعا تجدیدنظرخوانده به عنوان مدعی درخواست احلاف تجدیدنظرخواه را به عنوان منکر نمود و او نیز با صیغه قسم و با لفظ جلاله سوگند یاد نمود که دو دانگ خانه موردادعا جزو مهریه نبوده و به صورت شرط ضمن عقد نکاح چنین شرط و تعهدی را نکرده است و صیغه عقد نکاح بر مبنای چنین تعهدی جاری نشده است و درنهایت او چنین تعهدی را نپذیرفته است بنابراین با استناد به ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی دادنامه تجدیدنظر خواسته نقض می گردد و با استناد به ماده 197 قانون مزبور حکم بر بی حقی تجدیدنظرخوانده (خواهان بدوی) صادر می گردد. این رای قطعی است.
رییس شعبه 30 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
بیگدلی ـ ارژنگی