حذف

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای م. نسبت به قسمتی از دادنامه شماره 301404-92 مورخ 26/12/1392 در پرونده کلاسه 801295-92 صادره از شعبه 1132 دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن آقای م. به اتهام افترا موضوع شکایت آقای الف. و با احراز بزهکاری و به لحاظ این که دلیلی بر اثبات جعل مهر ارایه ننموده به استناد ماده 697 قانون مجازات اسلامی و رعایت ماده 3 قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین به پرداخت ده میلیون ریال جزای نقدی در حق دولت محکوم شده است؛ نظر به مفاد لایحه تجدیدنظرخواه دایر بر این که وی به طور مستقیم و به وضوح و در متن شکایت خویش نامبرده را متهم نکرده بلکه به لحاظ ذینفع بودن وی و تردد وی در داروخانه و نیز وجود مهر در ید وی در مغازه سوپری نامبرده اسم نامبرده را در شکایت مطرح کرده و ایشان معقولانه تحت سوال قرارگرفته است از سوی دیگر افترا دارای ارکانی است که این ارکان در شکایت مطروحه این جانب مشهود نیست زیرا وی را به طور واضح جاعل خطاب قرار نداده و شکایت این جانب پوچ و بی اساس نبوده و جعلی صورت گرفته است و ساخته تخیلات ذهن این جانب نبوده و از مهر جعلی با شماره نظام پزشکی این جانب سوءاستفاده شده است و هیچ گونه قصد هتک حیثیت نامبرده مطرح نبوده زیرا در ملاعام عنوان نشده است و این جانب به طور معقول از کسانی که در داروخانه تردد مداوم و نفع داشته اند و مسیول بوده اند شکایت نمودم و توجها به ملحض پرونده استنادی به شماره 96001267-92 شعبه پنجم بازپرسی دادسرای ناحیه 14 تهران موضوع شکایت آقای م. علیه آقایان ح. و الف. و خانم ع. دایر بر جعل مهر داروخانه و نظام پزشکی وی و استفاده از آن مطرح که باوجود مستندات دال بر تغایر مهرها و استفاده از مهرهای جعلی در گزارش بازرسی روز چهارشنبه ساعت 12 مورخ 16/05/1392 بازرسین سازمان تامین اجتماعی و وجود نسخه ای از آن در آن اداره و با وصفی که متهمین آن پرونده ادعا نمودند که شخص آقای ج. چند ماه قبل در حضور پرسنل داروخانه با تیغ مهر داروخانه را بریده ولی در خصوص صحت وسقم موضوع موردادعای متهمین از پرسنل داروخانه تحقیق به عمل نیامده است و ایضا موضوع به کارشناسی ارجاع نشده تا مهرهای موجود در نسخه ها و فاکتورهای داروخانه را قبل از تاریخ 01/03/1392 و بعد از تاریخ 01/03/1392 مورد بررسی قرار دهند تا موضوع کاملا روشن شود ولی مع الوصف باوجود این نواقص قرار منع تعقیب صادر و قطعی شده است و صرف نظر از قرار منع تعقیب صادره آقای م. به لحاظ عمل ارتکابی و در مقام دادخواهی و احقاق حق از طریق مرجع قانونی مبادرت به دادخواهی نموده است و اگرچه نتوانسته صحت این اسناد را به هر دلیل به اثبات برساند مفتری محسوب نمی گردد؛ زیرا این جرم همچون جرایم عمدی دیگر مستلزم احراز سوءنیت و عنصر معنوی بزه است که با وصف موصوف این عنصر مفقود است. از سوی دیگر تحقق جرم افترا با توجه به طرق و وسایل و ابزار ارتکاب آن لزوما با تعداد و شمارگان بالا است و در مانحن فیه مفقود است زیرا تجدیدنظرخواه از طریق مرجع قانونی شکایت نموده و این انتساب در ملاعام و در میان افراد صورت نگرفته است و تحقیقات محلی مرجع انتظامی در صفحه 26 پرونده که با هدایت شاکی صورت گرفته است اهالی اعلام داشتند که آقای م. و ح. مدتی است که باهم سر داروخانه درگیر هستند و از کم و کیف درگیری اعلام بی اطلاعی نمودند موید این موضوع است. لهذا دادگاه با توجه به مراتب دادنامه تجدیدنظرخواسته را منطبق با موازین قانونی تشخیص نداده و به استناد بند یک قسمت ب ماده 257 از قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و بند الف ماده 177 این قانون ضمن نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته حکم بر برایت آقای م. از اتهام انتسابی به لحاظ فقدان ارکان مادی و معنوی بزه انتسابی صادر و اعلام می گردد. رای صادره قطعی است.
شعبه 23 دادگاه تجدیدنظراستان تهران - رییس و مستشار
حسینعلی منصوری - صادق جعفری شهنی