بیم تجری راجع به ایراد صدمات بدنی عمدی توسط مرتکب با توجه به اینکه محکومیت به پرداخت دیه دارد و موثر در بازدارندگی است احراز نمی گردد.

در این پرونده آقای م.ج. و م.ج. به طرفیت آقای ر.ج. از دادنامه 1240 ـ 26/10/91 شعبه 1042 دادگاه عمومی جزایی تهران در مهلت مقرر قانونی تجدیدنظرخواهی نموده اندکه به موجب دادنامه فوق الذکر تجدیدنظرخواهان از جهت جرم مشارکت در ایراد صدمه بدنی عمدی به شاکی به پرداخت دیات صدمات وارده به صورت نصف نصف حسب مواد استنادی قانونی در این دادنامه محکوم گردیدند و از جهت جرم توهین نیز هر یک به مجازات مقرره در دادنامه مذکور حسب ماده استنادی قانونی محکوم گردیدند. آقای م.ج. هم از جهت بیم تجری راجع به ایراد صدمات بدنی عمدی به مجازات مقرره حسب ماده استنادی قانونی محکوم گردیده است. حال با توجه به اظهارات تجدیدنظرخواهان و شاکی و نظریه پزشکی قانونی و اظهارات تجدیدنظرخوانده بر محکومیت آقای م.ج. به پرداخت دیات صدمات وارده با توجه به اینکه کمتر از خمس دیه کامله می باشد قابل تجدیدنظرخواهی نبوده و طبق بند دال از ماده 232 آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 78 رد می گردد و اما بر احراز جرم توهین هر یک از تجدیدنظرخواهان و تعیین مجازات حسب ماده استنادی قانونی ایرادی وارد نمی باشد و طبق بند الف از ماده 257 آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 78 رای تایید می گردد و اما بیم تجری راجع به ایراد صدمات بدنی عمدی توسط م.ج. با توجه به اینکه محکومیت به پرداخت دیه دارد و موثر در بازدارندگی است احراز نمی گردد و طبق بند یک از قسمت ب از ماده 257 آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 78 رای نقض و طبق ماده 177 قانون مذکور تبریه می گردد و رای قطعی است.
رییس شعبه 41 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار
قنبری ـ قاسمی