در این پرونده آقای ق.ب. به اتهام لواط تحت تعقیب قرار گرفته و از ناحیه دادگاه شعبه اول دادگاه کیفری استان الف به اعدام محکوم شده است. پس از تجدیدنظرخواهی محکوم علیه شعبه 27 دیوان عالی کشور با این استدلال که محتویات پرونده به طریق متعارف علم آور نیست رای صادره را نقض و پرونده به شعبه هم عرض ارجاع شده است. پرونده به شعبه 2 دادگاه کیفری استان الف ارجاع و شعبه یاد شده در تاریخ 26/5/88 به موجب دادنامه 00182 مجددا حکم به اعدام ق.ب. صادر نموه است. با تجدیدنظرخواهی محکوم علیه پرونده در شعبه 27 دیوان مجددا تحت رسیدگی قرار می گیرد. این بار در تاریخ 27/8/88 اصل اتهام لواط و صدور حکم اعدام مورد تایید شعبه دیوان قرار گرفته است؛ ولی چون در مورد تفخیذ اظهار نظر نشده نقص گرفته شده است و پس از صدور رای اصلاحی و محکومیت متهم به تحمل 100 ضربت شلاق شعبه 27 دیوان عالی کشور به موجب دادنامه 1005 مورخه 24/11/90 رای صادره را ابرام نموده است. پس از قطعیت رای صادره محکوم علیه تقاضای اعاده دادرسی نموده و پرونده جهت رسیدگی به تقاضا به شعبه 9 دیوان عالی کشور ارجاع شده است این شعبه به موجب رای شماره 00649 مورخه 29/6/91 با این استدلال که مدرک جدیدی ارایه نشده است موضوع تقاضا را از مصادیق ماده 272
قانون آیین دادرسی کیفری ندانسته و حکم به رد تقاضا داده است. مجددا محکوم علیه تقاضای اعاده دادرسی نموده که رسیدگی به آن به شعبه 27 دیوان ارجاع شده است این شعبه نیز تقاضا را منطبق با بندهای ماده 272 قانون آیین دادرسی ندانسته و آن را مردود اعلام کرده است. برای بار سوم وکیل محکوم علیه تقاضای اعاده دادرسی نموده و این بار اظهارات یکی از شکات پرونده به نام ر.ق. را ضمیمه تقاضا نموده است که به موجب آن شاکی اعلام نموده هنگام رسیدگی به پرونده متوجه الفاظ نبوده و برداشت درستی از لواط ایقابی نداشته است. نام برده به صراحت اعلام نموده محکوم علیه با وی تفخیذ نموده است. با وصول این تقاضا به دیوان عالی کشور پرونده جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع شده است.