در خصوص دادخواست آقای ع.ر. فرزند ه. به طرفیت خانم ه.الف. فرزند م. با وکالت پ.چ. به خواسته منع اشتغال با بررسی پرونده ملاحظه می شود که در سند ازدواج طرفین مورخ 24/2/1371 پرسنلی زوجه به عنوان کارمند قید گردیده که این امر موید موافقت ضمنی زوج با امر اشتغال زوجه بوده و از طرفی شغل زوجه پرستاری در بیمارستان است که اینگونه مشاغل منافاتی با مصالح خانوادگی ندارد و همچنین عدم طرح هرگونه ادعا و یا اعتراضی از طرف زوج نسبت به اشتغال زوجه در مدت زندگی مشترک و ایضا استدلال زوج یعنی اینکه اشتغال زوجه موجب عدم تمکین خاص گردیده فاقد وجاهت قانونی می باشد. علی هذا دادگاه مستندا به ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی و ماده 1257
قانون مدنی رای به رد دادخواست خواهان صادر و اعلام می نماید. رای صادره حضوری است و ظرف مهلت بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 266 دادگاه عمومی خانواده تهران - محمدی