رسیدگی به اتهام مزاحمت تلفنی در صلاحیت دادسرایی است که در حوزه آن به تماس پاسخ داده می شود.

با عنایت به محتویات پرونده آقای م.ص. شکایتی دایر بر مزاحمت تلفنی در دادسرای عمومی م مطرح می نماید. دادسرا با توجه به استعلام به عمل آمده آدرس مالک شماره تلفن را به نام آقای ح.ز. در شهرستان ک اعلام می دارد و با استنباط از نظریه اداره حقوقی به شماره 705/7 مورخ 3/3/82 و دادنامه شماره 7/19 - 461 شعبه 19 دیوان عالی کشور که در مزاحمت تلفنی دادگاه محل گویش که محل وقوع جرم می باشد را صالح به رسیدگی دانسته بنابراین با استناد به ماده 54 قانون آیین دادرسی کیفری قرار عدم صلاحیت به صلاحیت و شایستگی دادسرای عمومی شهرستان ک صادر و اعلام می دارد در تاریخ 15/1/90 دادسرای انقلاب ک بیان دانسته با وصف اینکه محل وقوع بزه مزاحمت تلفنی محلی می باشد که گوشی تلفن جهت پاسخگویی برداشته می شود و محل برداشت گوشی حوزه م بوده بنابراین قرار عدم صلاحیت به صلاحیت و شایستگی دادسرای م با استناد ماده 54 و 51 قانون آیین دادرسی کیفری صادر و اعلام می گردد و به لحاظ حدوث اختلاف پرونده به دیوان عالی کشور ارسال و جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع می شود.

باتوجه به محتویات پرونده و شکایت شاکی آقای م.ص. علیه مالک شماره تلفن مبنی بر مزاحمت تلفنی صورت گرفته و در این شهرستان شاکی گوشی را برداشته است محل وقوع جرم حوزه قضایی می باشد که نتیجه در آن حوزه حاصل گردیده است؛ بنابراین و با استناد به رای وحدت رویه هیات عمومی دیوان عالی کشور به شماره ردیف 86/14 و رای شماره 721 مورخ 21/4/90 و با پذیرش استدلال دادسرای عمومی و انقلاب م وارد تشخیص می گردد.
رییس شعبه 29 دیوان عالی کشور - مستشار
راجی - حاتمی