در خصوص دعوی خواهان ها به طرفیت خوانده موصوف به خواسته مطالبه خسارات تاخیر تادیه اجرت المثل موضوع دادنامه قطعیت یافته شماره 165-1390/3/1 صادره از این شعبه از تاریخ مطالبه اجرت المثل از تاریخ 1385/3/21 لغایت اجرای حکم مقوم به 51/000/000 ریال. نظر به اینکه مطابق ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی از شرایط تحقق
خسارت تاخیر تادیه این است که موضوع دعوی دین و از نوع وجه رایج باشد و در موردی که شخصی مال دیگری را به عدوان غصب می کند و یا مانع استیفا مالک از منافع مال می شود به حکم قانون در برابر مالک مکلف به جبران
خسارت است و مفاد کاری که بر عهده غاصب قرار می گیرد روشن نیست و با حکم دادگاه معین می شود که بدل منافع چه میزان پول است و قبل از آنکه مورد لحوق حکم دادگاه قرار بگیرد دین او انجام دادن کاری است نه دادن مبلغی پول و این حکم دادگاه است که به دین صورت خارجی می بخشد و میزان آن را مشخص و معین می کند بنابراین در مانحن در تاریخ 1385/3/21 (زمان تقدیم دادخواست مطالبه اجرت المثل) و حتی تا زمان صدور حکم قطعی (1391/8/30) موضوع تعهد خوانده مقداری پول نبوده که بتوان برای تحقق تاخیر تادیه آن
خسارت معین کرد لذا خواهان تا تاریخ 1391/8/30 به لحاظ عدم تحقق شرایط موضوع ماده مرقوم استحقاق دریافت
خسارت تاخیر تادیه را ندارد و دعوی تا این تاریخ فاقد وجاهت قانونی می باشد مستندا به ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی حکم بر بی حقی خواهان ها صادر می گردد و نظر به اینکه با قطعیت رای در تاریخ 1391/8/30 ذمه خوانده به پرداخت مبلغ 400/700/000 ریال مشغول شده و تاخیر در پرداخت این وجه موجب استحقاق خواهان به مطالبه
خسارت تاخیر تادیه است لذا دعوی خواهان در این قسمت وارد و ثابت به نظر می رسد و مستندا به مواد 198 و 522 قانون آیین دادرسی مدنی حکم بر محکومیت خوانده به پرداخت خسارات تاخیر تادیه از تاریخ 1391/8/30 تا روز پرداخت اصل محکوم به موضوع دادنامه استنادی بر مبنای نرخ شاخص تورم اعلامی از سوی بانک مرکزی در حق خواهان ها صادر می کند. رای صادره غیابی و ظرف مدت 20 روز پس از ابلاغ قابل واخواهی در این دادگاه و سپس ظرف مدت 20 روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
دادرس شعبه 4 دادگاه عمومی حقوقی تهران- احمدی