52 ماده
ماده 21ـ حفاری وقتی علمی نامیده می شود که منظور آن کشف مدارک باشد برای تحقیق چگونگی تمدنهای قدیم ایران و مناسبات آن با سایر تمدنها و وقتی تجاری خوانده می شود که فقط برای منظور تجارتی باشد.
ماده 22 ـ اجازه حفاری در مکانی که در فهرست آثار ملی ثبت شده است فقط به موسسات علمی آن هم از طرف هیات وزراء داده خواهد شد. اجازه حفاری در اماکنی که در فهرست آثار ملی ثبت نشده از طرف وزیر معارف داده خواهد شد. هیچ گونه حفر تجارتی در امکنه یا در ابنیه که در فهرست آثار ملی ثبت شده...
ماده 23 ـ تقاضانامه اجازه حفاری باید تقدیم وزیر معارف شده و شامل نکات ذیل باشد: 1ـ اسم و نام خانوادگی و سمت و محل اقامت و ملیت تقاضاکننده و اگر تقاضا برای موسسه علمی است اسامی و نامهای خانواده و سمت و محل اقامت و ملیت نماینده رسمی آن موسسه در ایران و متخصص یا متخصصین که مامور...
ماده 24 ـ اجازه نامه برای یک یا چند مکان و یک یا چند سال داده خواهد شد. مدتی که در ظرف آن اجازه نامه معتبر خواهد بود و محلهایی که حفاری در آن جا ممکن است انجام گیرد با حدود آن در اجازه نامه ذکر خواهد شد. علاوه بر این وزیر معارف می تواند شرایط فنی دیگر را که مصلحت بداند در اجازه...
ماده 25 ـ در ملک خصوصی وقتی می توان اقدام به حفر نمود که حفار علاوه بر اجازه نامه دولت از طرف مالک زمین هم تحصیل اجازه کرده باشد ولیکن مالک زمینی که در فهرست آثار ملی ثبت شده و یا مکانی که بعد از تحقیقات مقدماتی بایستی در فهرست مزبور به ثبت برسد حق ندارد از دادن اجازه خودداری...
ماده 26 ـ محل حفاری ممکن است در هر موقع توسط رئیس عتیقات یا هر شخص صالحی که از طرف او معین شده باشد بازدید گردد. اشیاء مکتشفه در صورت تقاضای مشارالیه باید به او ارائه شود به علاوه حفار بایستی حضور یک نفر نماینده اداره عتیقات را در هر یک از محلهای حفاری قبول نماید.
ماده 27 ـ محافظت محل حفر به عهده صاحب اجازه حفاری است.
ماده 28 ـ صاحب اجازه حفاری ملزم است که لااقل سالی شصت روز در هر یک از محلهایی که به او اجازه داده شده است به عملیات حفاری بپردازد مگر این که در کمتر از این مدت عمل حفر به اتمام برسد.
ماده 29 ـ هرگونه عملیاتی که باعث تضییع و خسارت عتیقات مکتشفه باشد ممنوع است.
ماده 30 ـ در صورتی که دولت به صاحب اجازه اختیار بدهد که عتیقه غیرمنقولی را موقتا تغییر مکان بدهد برگرداندن به مکان اول و نصب به وضع سابق به عهده مشارالیه خواهد بود و همچنین صاحب اجازه ملزم است که پس از اتمام هر دوره عملیات جاهایی را که برای عملیات امتحانیه خود حفر کرده است پر...
ماده 31 ـ عتیقاتی که در ضمن حفاری قانونی تجاری و علمی در یک مکان و یک موسم حفاری یافت شده است به ترتیب ذیل بین دولت و حفار تقسیم خواهد شد بدوا دولت از اشیاء مکتشفه می تواند تا ده فقره را انتخاب و تملک نماید و بعد بقیه را بالسویه با صاحب اجازه حفر تقسیم خواهد کرد. عتیقات غیرمنقول...
ماده 32 ـ عتیقاتی که در ضمن حفاری علمی پیدا شده است چون اصولا جنبه مدارک تاریخی محض را دارد قسمتی از آن که سهم دولت می شود طبعا تشکیل مجموعه ملی را داده و ممکن نیست به فروش برسد. دولت از عتیقاتی که در نتیجه حفر تجاری به او تعلق گرفته است عده ای را که برای توسعه مجموعه های ملی...
ماده 33 ـ در آخر هر موسم حفاری صاحب اجازه حفر اسناد ذیل را تسلیم ریاست اداره عتیقات خواهد کرد: 1ـ نقشه از محل یا محلهای حفاری با توضیحات راجع به وضع ابنیه و اشیاء مهمه مکتشفه. 2ـ صورتی از کلیه ابنیه و اشیاء مکتشفه اعم از سهم حفاری یا سهم دولت. 3ـ راپرت مختصری که شامل تاریخچه...
ماده 34 ـ صاحب اجازه حفر و موسسات علمی که به آنها نمایندگی داده اند از هر یک از کتب و مقالات منتشره در مجلات و از مجموعه و عکسها و نقشه هایی که راجع به نکات جالب توجه و اشیاء مکتفشه به طبع رسانده اند دو نسخه به اداره عتیقات تسلیم خواهد نمود.
ماده 35 ـ در صورت تخلف از اجرای مقررات یکی از مواد سابق الذکر عملیات حفاری ممکن است به موجب تصمیم وزیر معارف تا موقعی که تخلف مزبور برطرف نگردیده معلق شود. در صورت تخلف مهم وزیر معارف می تواند اجازه نامه حفر را از صاحب آن مسترد دارد.
ماده 36 ـ هر کس بر خلاف مقررات ماده ده قانون و یا ماده هفده این نظامنامه اقدام نماید یا بدون اجازه صحیح به حفاری بپردازد و یا آن که عتیقات را به طور قاچاق صادر کند به اداء جریمه از بیست تومان الی دوهزار تومان محکوم خواهد شد و اشیاء مکتشفه را دولت توقیف و ضبط خواهد نمود.
ماده 37 ـ حفر چاه و کندن اراضی در صورتی که دلیلی نباشد حفرکننده قصد کشف عتیقات داشته جرم محسوب نشده و مستحق مجازاتهای مذکور در ماده قبل نخواهد بود.
ماده 38 ـ هر کس مایل باشد تجارت عتیقات را کسب خود قرار دهد بایستی از وزیر معارف تحصیل اجازه نماید. وزیر معارف در دادن یا ندادن اجازه مختار است. اجازه نامه تجارت عتیقات فقط متعلق به صاحب اجازه است و قابل انتقال نمی باشد.
ماده 39 ـ تقاضای تحصیل این اجازه نامه بایستی به عنوان وزیرمعارف ارسال شده و حاوی نکات ذیل باشد: 1ـ اسم و نام خانواده و محل اقامت و تابعیت تقاضاکننده. 2ـ تعیین محل تجارت خانه یا تجارتخانه های او.
ماده 40 ـ اجازه نامه تجارت عتیقات بر طبق نمونه که ضمیمه این نظامنامه است خواهد بود لیکن وزیر معارف می تواند برای تکمیل نظارت نسبت به تجارت عتیقات عنداللزوم عبارت اجازه نامه را تغییر دهد.