1- در بزه محاربه اگر متهم اسلحه جنگی مورد استفاده قرار داده ولی اصلا فشنگ نداشته است آیا باز هم محاربه واقع شده است یا خیر و در هر صورت تفاوتی می کند که مردم حاضر در محل از این موضوع فاقد فشنگ بودن اسلحه مطلع باشند یا خیر؟ 2- آیا شرط تحقق بزه محاربه وجود اسلحه در دست محارب است و جزء شرط تحقق این بزه می باشد و یا صرفا نتیجه ناامنی مورد نظر قانونگذار است؟ اگر کشیدن سلاح را شرط تحقق بزه بدانیم منظور از سلاح همان اسلحه مذکور در آئین نامه قانون اسلحه و مهمات و ماده651 قانون مجازات اسلامی است و یا هر نوع وسیله که توسط محارب مورد استفاده قرار گرفته مانند تبر را هم شامل می گردد؟

1- باتوجه به ماده 279 قانون مجازات اسلامی 1392 یکی از مواردی که محاربه صدق می کند ارعاب مردم توسط کشیدن سلاح به نحوی که موجب نا امنی در محیط گردد لذا در فرضی  که مردم از کشیدن سلاح دچار رعب و وحشت شده ونا امنی در محیط ایجاد گردیده گرچه اطلاع از خالی بودن اسلحه نداشته باشند چون همه اجزاء رکن مادی جرم موضوع ماده 279 قانون مذکور محقق گردیده است با حصول سایر شرایط و ارکان این بزه می تواند از مصادیق محاربه محسوب شود. 2- رکن اساسی محاربه کشیدن سلاح (دست بردن به اسلحه) به قصد جان مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنهاست. بنابراین صرف حمل سلاح بدون تظاهر به استفاده ازآن نمی تواند مشمول عنوان محاربه باشد و سلاح اعم است از اسلحه سرد یا گرم که مصادیقی از آن در بندهای 12و3  تبصره الحاقی ماده 651 قانون مجازات اسلامی 1375 آمده است. بنابراین هرچیزی که در عرف به عنوان وسیله  تهدیدآمیز علیه جان باشد سلاح محسوب می شود که تشخیص مصداق آن با قاضی رسیدگی کننده است.