نظریه مشورتی شماره 7/93/0041

نظریه مشورتی شماره 7/93/0041

مجموعه کامل نظریات مشورتی

نظریه مشورتی شماره 7/93/0041


شماره نظریه:
7/93/0041

شماره پرونده:
92-9/3-2020

تاریخ نظریه:
1393/01/18

استعلام
1-  الف (زوج) ب (زوجه) را به قتل می­رساند فرزند مشترک توسط مادر ب نگهداری      می­شود برادر و مادر الف دادخواستی به طرفیت مادر ب و الف به خواسته استرداد طفل وحضانت تسلیم دادگاه می­نمایند در پاسخ اعلام فرمائید حضانت با چه کسی است؟ 2-  الف وب وج و دال در یک آپارتمان ساکن واز کنتور گاز مشترک استفاده می­کنند الف دادخواستی به طرفیت ب وج وشرکت گاز به خواسته الزام به تفکیک امتیاز  کنتور گاز مشترک تقدیم نموده است آیا چنین دعوایی قابلیت استماع دارد یا خیر./ع

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
اولا- مستندا به ماده 1210 قانون مدنی و رای وحدت رویه دیوانعالی کشور به شماره 30 مورخ 3/10/1364 با رسیدن طفل به سن بلوغ شرعی که در پسر پانزده سال تمام قمری و در دختر نه سال تمام قمری است موضوع حضانت ( امر غیر مالی) منتفی است و فرد بالغ ( پس از بلوغ شرعی) می تواند با هر یک از والدین یا اجداد خود که بخواهد زندگی نماید. ثانیا- در فرض استعلام بالحاظ قتل مادر طفل از سوی پدر طفل با در نظر گرفتن ماده 1173 قانون مدنی اصلاحی سال 1376 دادگاه می تواند هر تصمیمی را برای حضانت طفل اتخاذ نماید تشخیص دادگاه می تواند از طرق مختلفی از جمله ارجاع امر به کارشناس تحقیقات محلی ارجاع امر به مددکاری و بالحاظ مدارک و مستندات طرفین از جمله مفاد حکم محکومیت کیفری زوج صورت پذیرد.ق

منبع
اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مواد مرتبط با این نظریه مشورتی

ماده 1210 - هیچ کس را نمی توان بعد از رسیدن به سن بلوغ به عنوان جنون یا عدم رشد محجور نمود مگر آن که عدم رشد یا جنون او ثابت شده باشد. تبصره 1 - سن بلوغ در پسر پانزده سال تمام قمری و در دختر نه سال تمام قمری است. تبصره 2 - اموال صغیری را که بالغ شده است در صورتی می توان به او داد که رشد او ثابت شده باشد.

مشاهده ماده 1210 قانون مدنی

ماده 1173 - هر گاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضاییه تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند اتخاذ کند. موارد ذیل از مصادیق عدم مواظبت و یا انحطاط اخلاقی هر یک از والدین است: 1 - اعتیاد زیان آور به الکل مواد مخدر و قمار. 2 - اشتهار به فساد اخلاق و فحشاء. 3 - ابتلا به بیماری های روانی با تشخیص پزشکی قانونی. 4 - سوءاستفاده از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد و فحشا تکدی گری و قاچاق. 5 - تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.

مشاهده ماده 1173 قانون مدنی

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM