1) با توجه به تبصره 3 ماده 513 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و اصلاحات و الحاقات بعدی وآمره بودن مقررات مربوط به آن و با لحاظ اینکه به موجب تبصره یادشده در صورتی که محل اقامت محکوم به حبس خارج از حوزه دادگاه صادر کننده حکم باشد نامبرده برای تحمل ادامه حبس به زندان محل اقامت خود منتقل می شود مگر اینکه این امر موجب مفسده باشد که در این صورت با تشخیص قاضی صادر کننده رای قطعی به نزدیکترین زندان محل اقامت خود منتقل می شود. بنابراین اولا: مقررات مواد 234 و بعد آئین نامه اجرایی سازمان زندان ها واقدامات تامینی و تربیتی کشور مصوب 20/9/84 و اصلاحات و الحاقات بعدی در خصوص لزوم موافقت مقامات قضایی ونیز مدیران کل سازمان زندان ها در مبدا و مقصد در انتقال محکوم از یک زندان به زندان دیگر در موارد مربوط به تبصره 3 ماده 513 قانون صدرالذکر دیگر قابلیت اعمال ندارد ودر این موارد باید مطابق مقررات تبصره یاد شده اقدام گردد ثانیا: در تبصره 3 ماده 513 یاد شده اعمال آن منوط به درخواست محکوم علیه نشده است. 2) مفسده عبارت از آنچه که سبب ایجاد ناهنجاری یا تشدید آن شود به نحوی که عرف آن را مذموم بداند مانند آنکه در فرض سوال در اصلاح و بازپروری محبوس ایجاد اختلال کند تشخیص این امر نیز حسب قسمت اخیر تبصره 3 ماده 513 بر عهد قاضی صادر کننده رای قطعی است.