آقای الف طی شکایتی اعلام نموده که آقای ب به همسر وی تجاوز به عنف نموده دادگاه کیفری 2 به صلاحیت رسیدگی دادگاه کیفری 1 قرار عدم صلاحیت صادر نموده دادگاه کیفری 1 پس از استماع اظهارات همسر شاکی که عنوان نموده شخصی که به وی تجاوز کرده مجرد بوده و وی نیز به رضایت خود مفعول واقع شده با این استدلال که فاعل مجرد بوده و مفعول نیز رضایت داشته موضوع را در صلاحیت دادگاه کیفری 2 دانسته و جهت حل اختلاف پرونده را به دادگاه تجدیدنظر مرکز استان ارسال نموده و دادگاه تجدیدنظر هم به صلاحیت دادگاه کیفری 2 حل اختلاف نموده آیا استدلال دادگاه کیفری 1 و رای دادگاه تجدیدنظر صحیح می باشد.

اولا با عنایت به صراحت تبصره 2 ماده 314 و تاکید ماده 403 قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 1392 هرگاه دادگاه کیفری یک پس از رسیدگی تشخیص دهد که عمل ارتکابی عنوان مجرمانه دیگری دارد که رسیدگی به آن در صلاحیت دادگاه کیفری دو است دادگاه کیفری یک باید به این جرم رسیدگی و حکم مقتضی صادر نماید و نمی تواند قرار عدم صلاحیت صادر نماید و بین مواد قانونی عنوان شده در فرض استعلام تعارضی وجود ندارد و منظور از عبارت «دادگاه پس از رسیدگی و تحقیقات کافی و ختم دادرسی تشخیص دهد» در تبصره 2 ماده 314 قانون مذکور با لحاظ بند ب مواد 389 و 391 این قانون این است که دادگاه کیفری یک قبل از تشخیص قابلیت طرح پرونده برای دادرسی و تعیین وقت رسیدگی میتواند نسبت به صدور قرار عدم صلاحیت اقدام نماید؛ لکن پس از شروع به رسیدگی حق صدور قرار عدم صلاحیت را ندارد. ثانیا صرف نظر ازآنچه در بند اولا گفته شده در فرض مطروح تصمیم دادگاه تجدیدنظر استان در حل اختلاف در صلاحیت بین دادگاه های کیفری یک و دو قطعی است و دادگاه های یادشده ملزم به متابعت از رای دادگاه تجدیدنظر استان می باشند.