با توجه به بند «ب» ماده 13 آیین نامه حق الوکاله حق المشاوره و هزینه سفر وکلای دادگستری مصوب 1398/12/28ریاست محترم قوه قضاییه که مقرر داشته است حق الوکاله دعاوی غیر مالی حداقل مبلغ چهار میلیون ریال و حداکثر مبلغ سیصد میلیون ریال است؛ در صورتی که در قرارداد حق الوکاله بابت دعوای غیر مالی مانند دعوای تمکین یا سلب حضانت حق¬الوکاله وکیل مبلغ مذکور (سی میلیون ریال) تعیین شده باشد نسبت به خوانده (ثالث) حداقل مبلغ مندرج در بند مذکور ملاک عمل است یا حداکثر آن؟ آیا دادگاه باید خوانده را به پرداخت تمام مبلغ مذکور (سی میلیون ریال) در حق خواهان به عنوان حق الوکاله وکیل خواهان محکوم کند و یا آن که و این که تعیین هر مبلغی در قرارداد خصوصی وکالت تا سقف مبلغ سی میلیون ریال در این گونه دعاوی نسبت به محکوم علیه پرونده نیز قابل استناد است؟

در فرض سوال که حق الوکاله پرداخت شده بیش از نصاب مقرر در آیین نامه تعرفه حق الوکاله حق المشاوره و هزینه سفر وکلای دادگستری مصوب 28/12/1398 ریاست محترم قوه قضاییه نیست موجبی برای عدم پذیرش درخواست خواهان مبنی بر محکومیت محکوم علیه نسبت به پرداخت آن وجود ندارد و با توجه به آن که مقررات مربوط پرداخت حق الوکاله تا سقف نصاب مقرر برای دعاوی غیر مالی را تجویز کرده است مفروض آن است تا این سقف پرداخت مورد حمایت قانونی است و از طرف مقابل قابل مطالبه است.