1- با توجه به این که صدر ماده 8 قانون گذر نامه اصلاحی 23/3/1380 صرفا در خصوص صدور گذرنامه است و در ماده اشاره ای به ممنوع الخروجی زوجه توسط زوج نشده است آیا در صورت ممنوع الخروج بودن زوجه توسط زوج دادستان در صورت تشخیص اضطرار می تواند دستور صدور گذرنامه و مجوز خروج صادر کند یا ماده مذکور با توجه به ذیل بند 3 که زنانی را که با شوهر خود مقیم خارج هستند و زنانی که شوهرخارجی اختیار کرده اند و به تابعیت ایرانی باقی مانده اند را از شرط این بند استثنا کرده است فقط در خصوص زنانی است که به عللی شوهر آن ها در دسترس نیست و ممنوع الخروجی ندارند و حالت اضطرار بر آن ها حاکم است 2- چنانچه مقام قضایی با وصف ممنوع الخروجی زوجه اضطرار اخذ گذرنامه و خروج وی را از کشور به هر علتی تشخیص داد اگر زوجه دیگر به کشور بازنگردد عملا از سلطه زوج و قوانین حاکم بر کشور خارج شود آیا مسوولیتی متوجه مقام قضایی صادر کننده دستور خواهد بود ؟ آیا رویه حاکم مبنی بر اخذ وثیقه اعم از ضمانت نامه بانکی و ملکی یا وجه نقد برای تضمین بازگشت از زوجه و در صورت عدم عودت ضبط آن وفق مقررات تنظیمی و با رعایت قرارداد آیین دادرسی کیفری توجیه قانونی دارد ؟

1- موارد اضطراری اجازه دادستان شهرستان موضوع بند 3 ماده 18 قانون گذرنامه مصوب 1351 اعم از این است که شوهر زن در دسترس نباشد یا در دسترس بوده لیکن بدون علت موجه از دادن اجازه صدور گذرنامه و خروج از کشور مضایقه کند. 2- دادستان قانونا اختیاری برای اخذ تضمین از افرادی که در اجرای مقررات بند 3 ماده 18 قانون گذر نامه مجوز خروج از کشور را دریافت می کنند ندارد و صرفا در صورت تشخیص مورد اضطرار با قبول درخواست زنان شوهردار مجوز صدور گذر نامه را به استناد بند 3 ماده 18 این قانون صادر می کند.