در صورتی که محکوم علیه پس از صدور رای فوت کرده و اجراییه علیه ورثه صادر و ابلاغ شود و محکوم له در راستای ماده 248 و 250 قانون امور حسبی تقاضای توقیف اموال ورثه به نسبت سهم الارث از مورث را بنماید و ورثه در مرحله اجرا مدعی شوند که مورث آنها ترکه ی نداشته یا دیون متوفا مازاد بر ترکه بوده یا ترکه بدون تقصیر آنها تلف شده است و خواستار رسیدگی بر این ادعا جهت اثبات آن باشند. 1-آیا اثبات این ادعا مستلزم طرح دعوا است؟ 2-آیا ورثه در صورت طرح دعوا می توانند تقاضای توقف عملیات اجرا راجع به توقیف اموال ورثه را بنمایند؟ 3-آیا دادگاه در مرحله اجرای حکم بدون طرح دعوا می تواند به این ادعا رسیدگی کرده و اتخاذ تصمیم نماید؟ 4-آیا می توان چنین نظر داد که در مرحله اجرای حکم صرفا محکوم به از ماترک قابل وصول است و در صورتی که محکوم له بخواهد به عنوان مسئولیت ورثه از اموال شخصی ورثه محکوم به را وصول کند می باید به این عنوان علیه ورثه اقامه دعوای مستقل نماید و چون سبب دعوا مسئولیت مستقل ورثه سوای ماترک است دعوا اعتبار مختومه ندارد./ع

1 و3- ادعای ورثه مبنی بر زائد بودن دیون متوفی بر ترکه وی یا تلف ترکه یا بخشی از آن بعد از فوت متوفی و عدم تکافوی باقی مانده ترکه برای پرداخت دیون وی موضوع ماده 248 قانون امور حسبی مصوب 1319 در هر یک از مراحل رسیدگی یا اجرای حکم قابل طرح است و در این صورت دادگاه به این ادعا با توجه به اینکه از امور حسبی است بدون نیاز به تقدیم دادخواست رسیدگی و رای مقتضی صادر می کند و در هر حال در زمره اختیارات قاضی اجرای احکام که صرفا عهده دارد امر اجراست نمی باشد؛ مگر آنکه به عنوان دادرس علی البدل دادگاه مربوط این موضوع به وی ارجاع شده باشد. 2- در صورت طرح دعوای ورثه به نظر می رسد مادام که دادگاه به این ادعا رسیدگی و رای مقتضی صادر نکرده است مسوولیت ایشان برای ادای دیون متوفی قطعی و مسجل نمی شود و در صورت درخواست آنان دادگاه قرار مقتضی مبنی بر توقف عملیات اجرایی صادر می کند. 4- با توجه به ماده 250 قانون فوق الاشعار رد ترکه باید در مدت یک ماه از تاریخ اطلاع وراث به فوت مورث به عمل آید. اگر در مدت مذکور رد ترکه به عمل نیاید درحکم قبول و مشمول ماده 248 قانون یاد شده خواهد بود و برابر ماده اخیرالذکر درصورتی که ورثه ترکه را قبول نمایند هر یک مسئول اداء تمام دیون به نسبت سهم خود خواهند بود؛ مگر این که ثابت کنند دیون زائد بر ترکه بوده یا ثابت کنند که پس از فوت متوفی ترکه بدون تقصیر آنها تلف شده و باقی مانده ترکه برای پرداخت دیون کافی نیست که در این صورت نسبت به زائد از ترکه مسئول نخواهند بود. بنابراین طرح دعوای مستقل علیه ورثه در فرض سوال که محکوم علیه قبل از صدور حکم فوت کرده است منتفی است