مقرراتی که صحبت از 30 درصد اراضی می­­نماید مربوط به مصوبه مورخ 3/10/69 شورای عالی شهرسازی و معماری ایران است که مقرارت خاص خود را دارد و برای استفاده از مزایای ورود به محدوده خدماتی شهر و کسب اجازه قطعه بندی و تفکیک و ساختمان سازی تصویب شده و فقط مازاد بر 1000 متر مربع زمین مشمول آن می­شود. سایر دستورالعمل­ها از جمله دستورالعمل ماده 14 قانون زمین شهری مصوب 1/9/1374 که توسط وزارت راه و شهرسازی تصویب شده است در غیر مواردی که به موجب دادنامه شماره 346 مورخ 23/10/1380 هیات عمومی دیوان عدالت اداری ابطال شده است به اعتبار خود باقی می­باشد. بنابراین تبصره 3 و 4 ماده 101 اصلاحی قانون شهرداری مطلب جدای از مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری بوده و به ترتیبی که در مقررات آن ذکر شد قابل اجراست و کلیه اراضی حاصل از اجرای تبصره­های 3 و 4 الحاقی ماده صد و یک متعلق به شهرداری است.