نظریه مشورتی شماره 7/97/2593

نظریه مشورتی شماره 7/97/2593

مجموعه کامل نظریات مشورتی

نظریه مشورتی شماره 7/97/2593


شماره نظریه:
7/97/2593

شماره پرونده:
96-160-1955

تاریخ نظریه:
1397/09/18

استعلام
احتراما استحضار می رساند آقای الف به اتهام تصرف عدوانی ملک غیر به کیفر حبس رفع تصرف عدوانی محکومیت کیفری قطعی یافته است و پس از قطعیت حکم صادره در جریان اجرا پس از رفع تصرف به اعتبار گذشت شاکی خصوصی قرار موقوفی تعقیب اجرا صادر و محکوم علیه از زندان آزاد شده است و متعاقبا محکوم علیه تقاضای اعاده دادرسی معمول و قرار قبولی درخواست وی نیز به وسیله دیوان عالی کشور صادر و پرونده به شعبه هم عرض ارجاع شده است خواهشمند است ارشاد فرمایند با وجود اعلام گذشت و استرداد شکایت شاکی خصوصی و صدور قرار موقوفی اجراء با وصف مذکور امکان رسیدگی به اعاده دادرسی وی وجود دارد یا نه؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
مستفاد از صدر ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 درخواست اعاده دادرسی از حقوق محکوم علیه است به نحوی که اجرای مجازات مانع پذیرش این درخواست نمی باشد و لذا در فرض استعلام نیز که پس از قطعیت حکم صادره در خصوص بزه تصرف عدوانی متعاقب رفع تصرف از محکوم علیه و در جریان اجرای مجازات کیفری پرونده امر به لحاظ گذشت محکوم له منتهی به صدور قرار موقوفی اجرا شده است چون رای کیفری واجد آثار حقوقی و اجتماعی است؛ به طوری که برابر ماده 475 قانون فوق الذکر دادستان کل کشور و دادستان مجری حکم نیز حق درخواست اعاده دادرسی دارند بنابراین و با توجه به اصل استصحاب گذشت محکوم له مانع از رسیدگی به درخواست محکوم علیه از سوی شعبه همعرض متعاقب تجویز رسیدگی مجدد توسط شعبه دیوان عالی کشور نمی باشد.

منبع
اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مواد مرتبط با این نظریه مشورتی

ماده 474 ـ درخواست اعاده دادرسی در مورد احکام محکومیت قطعی دادگاه ها اعم از آنکه حکم مذکور به اجراءگذاشته شده یا نشده باشد در موارد زیر پذیرفته می شود: الف ـ کسی به اتهام قتل شخصی محکوم شود و سپس زنده بودن وی محرز گردد. ب ـ چند نفر به اتهام ارتکاب جرمی محکوم شوند و ارتکاب آن جرم به گونه‏ای باشد که نتوان بیش از یک مرتکب برای آن قائل شد. پ ـ شخصی به علت انتساب جرمی محکوم شود و فرد دیگری نیز به موجب حکمی از مرجع قضایی به علت انتساب همان جرم محکوم شده باشد به طوری که از تعارض و تضاد مفاد دو حکم بی گناهی یکی از آنان احراز گردد. ت ـ درباره شخصی به اتهام واحد احکام متفاوتی صادر شود. ث ـ در دادگاه صالح ثابت شود که اسناد جعلی یا شهادت خلاف واقع گواهان مبنای حکم بوده است. ج ـ پس از صدور حکم قطعی واقعه جدیدی حادث و یا ظاهر یا ادله جدیدی ارائه شود که موجب اثبات بی گناهی محکوم علیه یا عدم تقصیر وی باشد. چ ـ عمل ارتکابی جرم نباشد و یا مجازات مورد حکم بیش از مجازات مقرر قانونی باشد.

مشاهده ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM