اولا در فرضی که هیات حل اختلاف موضوع آیین نامه چگونگی رفع اختلاف بین دستگاه های اجرایی از طریق ساز و کار های داخلی قوه مجریه مصوب 30/10/1386 هیات وزیران و بخشنامه شماره 53555/50669 مورخ 6/5/1395 معاون اول رئیس جمهور در خصوص موضوع اختلاف دو دستگاه اجرایی مبادرت به صدور رای کند و دستگاه محکوم علیه از اجرای رای خودداری کند سازمان برنامه و بودجه مطابق ضوابط مقرر در آیین نامه و نیز وفق بند «ب» تبصره 10 قانون بودجه سال 1400 نسبت به اجرای رای اقدام خواهد کرد و اجرای رای موصوف با توجه به مقررات حاکم؛ از جمله مواد 1 تا 5 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 بر عهده واحد اجرای احکام مدنی دادگستری نیست. ثانیا هر چند وفق اصل یکصد و پنچاه و نهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و آراء وحدت رویه شماره 516 مورخ 20/10/1367 و 646 مورخ 30/9/1378
هیات عمومی دیوان عالی کشور دادگستری مرجع عام تظلمات است و پیش بینی حل اختلاف بین دستگاه های اجرایی از طریق ساز و کارهای داخلی قوه مجریه وفق آیین نامه صدرالذکر نافی صلاحیت عام مراجع قضایی نیست اما با توجه به این که در فرض سوال اختلاف در دادگستری مطرح و دادگستری قرار عدم صلاحیت صادر کرده و پس از صدور این قرار هیات حل اختلاف مستقر در استانداری اقدام به صدور رای کرده است نظر به این که راجع به اختلاف تعیین تکلیف شده است طرح مجدد موضوع و اقامه دعوا در دادگستری امکان پذیر نیست.