مراجعه به مشاوره در طلاق های توافقی قائم به شخص است و قابل توکیل نیست؛ زیرا مفروض آن است که قانون گذار با پیش بینی نقش مشاور خانواده در دعاوی طلاق در مقام آن بوده تا با مداخله مشاور و استماع نظر و پیشنهادهای وی از سوی زوجین نسبت به حل اختلافات فی ما بین انصراف ایشان از طلاق را تسهیل نماید و مستفاد از ماده 19 قانون حمایت خانواده 1391 و تبصره آن مقنن نظر مرکز مشاوره خانواده را نظر کارشناسی تلقی کرده و جلب نظر کارشناسی یاد شده نیز برابر ماده 25 قانون یاد شده جزو تکالیف دادگاه است و دادگاه بدون انجام آن نمی تواند در ماهیت رای دهد لذا چنانچه در فرض سوال یکی از زوجین از مراجعه به مرکز مشاوره استنکاف کند حسب مورد زوجین یا وکلای ایشان در اثنای دادرسی می توانند تقاضای ادامه رسیدگی بر اساس فرآیند مربوط به طلاق غیرتوافقی را مطرح کنند که در این صورت دادگاه با عنایت به ماده 8 قانون حمایت خانواده 1391 برابر مواد 27 و 28 این قانون رفتار می کند