براساس بند ب ماده ی 714
قانون مجازات اسلامی کتاب دیات مصوب 92 رویه ی و نظر غالب قضات محترم بر این است که در تغییر رنگ پوست سایر نواحی بدن به جز صورت مطلقا نصف مقادیر مذکور در بند الف تعلق می گیرد اما به نظر می رسد این رویه و نظر صحیح نباشد و باید بین اعضایی که دارای دیه ی مقدر می باشند مثل دست و پا و انگشتان و بندهای انگشتان و. . اعضایی مثل تنه که فاقد دیه ی مقدر است قایل به تفکیک شد و برابر حکم ماده ی 710 همان قانون که در رابطه با جراحات وضع شده رفتار کرد چرا که عمل به نحو ا
طلاق به حکم آن بند در برخی موارد تالی فاسد و نقض غرض مقنن را به همراه خواهد داشت که با طرح یک مثال قابل درک است مثال: دیه ی جراحت حارصه ی یک بند انگشت برابر حکم ماده ی 710 مذکور در فوق یک سی ام از یکصدم دیه ی کامل مقوم بر 70000 تومان و نیز دیه ی دامیه ی همان عضو مقوم بر 140000 تومان و دیه ی متلاحمه ی آن مقوم بر 210000 تومان و اما دیه ی مثلا کبودی همان عضو نصف سه هزارم دیه ی کامل مقوم بر 315000 و دیه ی سیاه شدگی آن مقوم بر 630000 و دیه ی سرخ شدن آن مقوم بر 157500 تومان خواهد بود که ملاحظه می شود با این نظر دیه ی حارصه و حتی دامیه ی یک بند انگشت کمتر از دیه ی تغییرات رنگ پوست آن عضو و نیز دیه ی متلاحمه ی آن کمتر از دیه ی کبودی و سیاه شدگی اش محاسبه می گردد و این در حالی است که عرفا و عقلا حارصه و دایمه و متلاحمه ی که در زمره ی جراحات می باشند صدمه ای شدیدتر از تغییر رنگ پوست به حساب می آیند و باید دیه ای بیشتر از تغییرات رنگ پوست داشته باشند.