1- اولا بین نمایندگان مطرح شده در فرض سوال باید قائل به تفکیک شد. از آنجا که در مواردی مانند ولایت یا قیمومت اصیل فاقد اهلیت استیفا می باشد و دفاع از دعوا نیز یکی از مصادیق استیفای حق است و از سوی دیگر ابلاغ دادخواست به خوانده محجور فاقد وجاهت قانونی است لذا در این موارد خواهان در داد خواست باید با درج نام ولی یا قیم در ستون مرتبط به نمایندگی وی از مولی علیه تصریح نماید اما در مواردی مانند آنکه خوانده
شرکت تجاری است درج نام شرکت در دادخواست کافی است و خواهان الزامی ندارد تا نام مدیر یا
مدیران شرکت را درج نماید؛ ضمن اینکه ابلاغ به شرکت نیز برابر ماده 76 قانون آئین دادرسی در امور مدنی به عمل می آید. ثانیا: صرف طرح دعوا علیه خوانده ای که خواهان از عدم اهلیت وی مطلع نبوده است موجب صدور قرار عدم اهلیت خوانده یا هر قراری که باعث مختومه نمودن شکلی پرونده شود نمی باشد بلکه دادگاه باید با استفاده از ملاک ماده 105 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی 1379 دادرسی را متوقف نماید اما هرگاه خواهان خوانده را محجور اعلام نموده باشد و یا از مفاد دادخواست و پیوست های آن معلوم باشد که وی به رغم اطلاع از عدم اهلیت خوانده نام سرپرست قانونی وی را در دادخواست قید نکرده است به نظر می رسد دادگاه باید قرار عدم اهلیت خوانده را صادر نماید که این مورد تنها مصداق بند د ماده 332 قانون یاد شده است. 2- با توجه به پاسخ سوال 1 ولی یا قیم مخاطب ابلاغ و نماینده (ولی یا قیم) است؛ هر چند توام با درج سمت خواهد بود و در هر صورت مخاطب ابلاغ نمی تواند شخصی باشد که قانونا اهلیت اقدام ندارد اما در خصوص شرکت ها مخاطب ابلاغ شرکت است نه نماینده (مدیر یا مدیران شرکت) مگر آنکه وکیل دادگستری معرفی کرده باشند که در این صورت اوراق به وکیل شرکت ابلاغ می شود.