1-الف- مستفاد از ماده 7 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی 1394 با سوگند مدیون ادعای اعسار وی پذیرفته و اثبات می گردد. بنابراین سوگند مزبور سوگند قاطع دعوا (بتی) است. ب-برابر ماده 7 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی 1394 در مواردی که مدیون ثابت کند که مال تلف حقیقی یا حکمی شده است و نیز در مواردی که مدیون در عوض دین مال دریافت نکرده یا تحصیل نکرده باشد اثبات ملائت مدیون (مدعی اعسار) بر عهده داین است و مطابق قاعده" البینه علی المدعی والیمین علی من انکر" بر دائن احکام مدعی بار می شود زیرا وی مدعی ملائت مدیون است و بر مدیون احکام منکر بار می شود زیرا وی منکر ملائت خود می باشد و این انکار در موارد یاد شده موافق اصل است بنابراین مدعی ملائت اگر نتواند آن را اثبات کند وفق مقررات قانون آیین دادرسی در امور مدنی مذکور در مواد 270 و بعد این قانون و از جمله ماده 275 آن می تواند تقاضای سوگند نماید. بدیهی است در این صورت هرگاه مدیون از اتیان سوگند امتناع کند یا سوگند را به مدعی ملائت رد کند با سوگند وی حکم به رد اعسار صادر می شود. در صورتی که مدعی ملائت (داین) درخواست سوگند مدیون را نکند دادگاه با عنایت به ماده 283 قانون اخیرالذکر نمی-تواند مدیون را سوگند دهد و اگر سوگند داد اثری بر آن مترتب نیست 2و3-برابر مواد 275 و 283 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی دادگاه نمی تواند بدون درخواست مدعی مدعی علیه را سوگند دهد. لذا در فرض سوال چنانچه مدعی ملائت (خوانده دعوای اعسار) تقاضای سوگند مدیون (خواهان اعسار) را ننموده باشد امکان سوگند مدیون یا تجدید جلسه رسیدگی به این منظور وجود ندارد و با عنایت به اینکه پذیرش اعسار یا تقسیط بر اساس سوگند بستگی به چگونگی ادعای اعسار و ملائت و ادله ابرازی دارد و همواره مستلزم ادای سوگند نیست لذا دادگاه در فرض سوال بر اساس سایر ادله رای صادر می کند.