نظریه مشورتی شماره 125/95/7

نظریه مشورتی شماره 125/95/7

مجموعه کامل نظریات مشورتی

نظریه مشورتی شماره 125/95/7


شماره نظریه:
125/95/7

شماره پرونده:
1958-66-95

تاریخ نظریه:
1396/01/30

استعلام
حسب اعلام اداره کل استاندار و تحقیقات صنعتی استان قزوین آسانسور جزء کالاهای مشمول استاندار اجباری گردیده و دستورالعمل مربوطه نیز به استانها ابلاغ شده و بر اساس قانون اصلاح قوانین و مقررات موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و اصلاحیه های بعدی اداره کل مذکور مصر بر نظارت آن موسسه به ساختمان¬های دارای آنسانسور می¬باشد و معتقد است شهرداری¬ها بدون تاییدیه آن مرجع که عموما نیز از طریق شرکت¬های ذی¬صلاح مورد تایید آن اداره صورت می¬گیرد حق صدور گواهی پایان¬کار ساختمان را ندارند و از سویی سازمان نظام مهندسی ساختمان و سایر مراجع استانی از قبیل شورای فنی شورای برنامه ریزی و کارگروه امور زیربنایی معتقد هستند با توجه به ماده 34 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان مصوب 74 که مقرر داشته شهرداری¬ها و سایر مراجع صدور پروانه و کنترل نظارت مکلفند مقررات ملی ساختمان را رعایت نمایند و عدم رعایت مقررات یاد شده و ضوابط و مقررات شهرسازی تخلف از این قانون محسوب می¬شود که مقررات ملی در بخش آسانسورها و پلکان برقی طبق مبحث پانزدهم مقررات ملی ساختمان تدوین و ابلاغ گردیده است و نیز ماده 4 قانون مذکور که اشعار داشته اشتغال اشخاص حقیقی و حقوقی به آن دسته از امور فنی در بخش¬های ساختمان و شهرسازی را مستلزم داشتن صلاحیت حرفه ای و پروانه اشتغال به کار دانسته که مرجع صدور آن وزارت راه و شهرسازی می¬باشد ضمنا به استناد بند 2-9-5-19-1-13 و جدول11 فصل ششم مبحث دوم مقررات ملی ساختمان آئین¬نامه ماده 33 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و تصویب نامه شماره 4605/ت28549 مورخ 22/4/83 هیئت وزیران صدور پایانکار الزاما بر اساس شناسنامه فنی و ملکی ساختمان می¬باشد و به موجب آن طراحی محاسبه و نظارت بر اجرای آسانسورها لازمه صدور این شناسنامه است که مرجع صدور آن نیز سازمان نظام مهندسی ساختمان استان می¬باشد و از سویی نظارت اداره استاندارد بایستی در خصوص قطعات صورت گیرد و شامل مراحل تولید و عرضه قطعات در بازار می¬گردد و در زمان اجرای آن بایستی مهندسین نظام مهندسی با رعایت آن قطعات دارای استاندارد و رعایت مقررات ملی ساختمان اقدام نمایند و همچنین قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان قانون خاص بوده و عام موخر نیز نمی¬تواند ناسخ قانون خاص مقدم باشد و مبحث 15 مقررات ملی ساختمان نیز که مصوب سال 87 می¬باشد و در ارتباط با مباحث ساختمان و از جمله آسانسور دارای مقررات ویژه بوده و موخر بر قانون اصلاح قوانین و مقررات استاندارد و تحقیقات صنعتی می¬باشد وصرفا نظام مهندسی ساختمان را مرجع صالح جهت تایید گواهی برای صدور پایان¬کار ساختمانی از طریق شهرداری دانسته است فلذا با توجه به موارد فوق اعلام فرمایید کدام یک از نهادهای مذکور مرجع قانونی برای صدور گواهی تاییدیه کیفی آسانسور بوده تا شهرداری بر اساس آن بتواند گواهی پایان¬کار صادر نماید و آیا با توجه به مقررات مذکور هر دو نهاد می توانند تاییدیه کیفی آسانسور صادر نمایند و شهرداری نیز بر اساس آن گواهی پایان¬کار صادر نماید.

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
با عنایت به اینکه طبق مواد 1 و 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران مصوب 25/11/1371 با اصلاحات و الحاقات بعدی موسسه استاندارد متولی نظارت بر اجرای استانداردهای ملی و اجباری بوده و حسب تبصره 4 ماده 3 قانون مذکور آزمایشگاه های موسسه موصوف مرجع اظهارنظر در مورد ویژگی کالا و مقایسه آن با استانداردهای مربوطه می باشند و در صورت عدم رعایت مقررات استاندارد با اعلام جرم موسسه صدرالاشاره (در حال حاضر سازمان ملی استاندارد) موضوع قابلیت رسیدگی در مراجع قضایی در اجرای تبصره های 4 و 5 ماده 9 قانون فوق الذکر را دارد و اینکه موسسه مذکور در اجرای قانون یاد شده از جمله ماده 6 آن و هم چنین به موجب بند 1-4 یکصدمین مصوبه شورای عالی استاندارد مصوب 5/12/1381 در قضیه مانحن فیه «آسانسور» را جزء کالاهای مشمول استانداردهای اجباری اعلام کرده است بنا به مراتب فوق تایید کیفیت آسانسور در صلاحیت موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران که در ماده 56 قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب 14/12/1395 تحت عنوان سازمان ملی استاندارد از آن نام برده شده است و ادارات استاندارد استان مربوطه سازمان مذکور حسب مورد می باشد. بدیهی است مقررات و مراتب فوق الذکر مانع و نافی اعمال مقررات مواد 4 و 34 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان مصوب 22/12/74 با اصلاحات بعدی در باب الزام صاحبان حرفه ای مهندسی ساختمانی و شهرسازی و مالکان و کارفرما در باب رعایت مقررات ملی ساختمان و مقررات شهرسازی نمی باشد.

منبع
اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مواد مرتبط با این نظریه مشورتی

ماده 34 ـ شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانه و کنترل و نظارت بر اجرای ساختمان و امور شهرسازی مجریان ساختمان ها و تاسیسات دولتی و عمومی صاحبان حرفه های مهندسی ساختمان و شهرسازی و مالکان و کارفرمایان در شهرها شهرک ها و شهرستان ها و سایر نقاط واقع در حوزه شمول مقررات ملی ساختمان و ضوابط و مقررات شهرسازی مکلف اند مقررات ملی ساختمان را رعایت نمایند. عدم رعایت مقررات یاد شده و ضوابط و مقررات شهرسازی تخلف از این قانون محسوب می شود. تبصره 1 ـ وزارتخانه های مسکن و شهرسازی کشور و صنایع مکلف اند با توجه به امکانات و موقعیت هر محل آن دسته از مصالح و اجزاء ساختمانی که باید به تایید موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران برسد را طی فهرست هایی احصا و آگهی نمایند. از تاریخ اعلام کلیه تولیدکنندگان و واردکنندگان و توزیع کننده گان مصالح و اجزای ساختمانی موظف به تولید و توزیع و استفاده از مصالح استاندارد شده خواهند بود. تبصره 2 ـ از تاریخ تصویب این قانون وزیر مسکن و شهرسازی به عضویت شورای عالی استاندارد منصوب می گردد.

مشاهده ماده 34 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان

ماده 33 ـ اصول و قواعد فنی که رعایت آن ها در طراحی محاسبه اجرا بهره برداری و نگهداری ساختمان ها به منظور اطمینان از ایمنی بهداشت بهره دهی مناسب آسایش و صرفه اقتصادی و ضروری است به وسیله وزارت مسکن و شهرسازی تدوین خواهد شد. حوزه شمول این اصول و قواعد و ترتیب کنترل اجرای آنها و حدود کنترل اختیارات و وظایف سازمانهای و ترویج این اصول و قواعد در هر مبحث به موجب آیین نامه ای خواهد بود که به وسیله وزارتخانه های مسکن و شهرسازی و کشور تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید. مجموع اصول و قواعد فنی و آیین نامه کنترل و اجرای آن ها مقررات ملی ساختمان را تشکیل می دهند. سازمان های استان می توانند متناسب با شرایط ویژه هر استان پیشنهاد تغییرات خاصی را در مقررات ملی ساختمان قابل اجرا در آن استان بدهند. این پیشنهادات پس از تایید شورای فنی استان ذیربط با تصویب وزارت مسکن و شهرسازی قابل اجرا خواهد بود. تبصره ـ مقررات ملی ساختمان متناسب با تغییر شرایط هر سه سال یک بار مورد بازنگری قرار می گیرد و عنداللزوم با رعایت ترتیبات مندرج در این ماده قابل تجدید نظر است.

مشاهده ماده 33 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان

ماده 4 ـ از تاریخی که وزارت مسکن و شهرسازی با کسب نظر از وزارت کشور در هر محل حسب مورد اعلام نماید اشتغال اشخاص حقیقی و حقوقی به آن دسته از امور فنی در بخش های ساختمان و شهرسازی که توسط وزارت یاد شده تعیین می شود مستلزم داشتن صلاحیت حرفه ای است. این صلاحیت در مورد مهندسان از طریق پروانه اشتغال به کار مهندسی و در مورد کاردانهای فنی و معماران تجربی از طریق پروانه اشتغال به کار کاردانی یا تجربی و در مورد کارگران ماهر از طریق پروانه مهارت فنی احراز می شود مرجع صدور پروانه اشتغال به کار مهندسی و پروانه اشتغال به کاردانی و تجربی وزارت مسکن و شهرسازی و مرجع صدور پروانه مهارت فنی وزارت کار و امور اجتماعی تعیین می گردد. شرایط و ترتیب صدور تمدید ابطال و تغییر مدارک صلاحیت حرفه ای موضوع این ماده و چگونگی تعیین حدود صلاحیت و ظرفیت اشتغال دارندگان آن ها در آیین نامه اجرایی این قانون معین می شود. تبصره 1 ـ وزارت مسکن و شهرسازی و وزارت کار و امور اجتماعی حسب مورد موظف اند ظرف 10 سال از تاریخ ابلاغ این قانون با استفاده از همکاری شهرداری ها مهندسان و سازمان ها و تشکل های حرفه ای و صنفی شاغل در این بخش ها دامنه اجرای این ماده را به کل کشور توسعه دهند. اهداف مرحله ای این امر و بودجه مورد نیاز برای آموزش و آزمون اشخاص و سامان بخشیدن به صنوف و حرف فنی شاغل در این بخش ها همه ساله در بودجه سالیانه دستگاه اجرایی مربوط پیش بینی خواهد شد. تبصره 2 ـ کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی غیر ایرانی جهت انجام خدمات موضوع این قانون باید مدارک صلاحیت حرفه ای موقت دریافت دارند.

مشاهده ماده 4 قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM