نشست قضایی شماره 1400-7979

نشست قضایی شماره 1400-7979

مجموعه کامل نشست های قضایی

نشست قضایی شماره 1400-7979


کد نشست:
1400-7979

تاریخ برگزاری:
1398/07/11

برگزار شده توسط:
استان اصفهان/ شهر اصفهان

موضوع:
شرط صدور دستور ضبط وثیقه یا وجه التزام

پرسش:
با توجه به مواد 230 231 و 500 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در صورتی که وثیقه گذار شخص محکوم علیه بوده یا قرار تامین صادره از نوع التزام به حضور با تعیین وجه التزام باشد برای امکان صدور دستور ضبط وثیقه یا اخذ وجه التزام :

نظر هیئت عالی:
با توجه به ماده 230 قانون آیین دادرسی کیفری در صورتی که متهم خود ملتزم شده یا وثیقه سپرده باشد در صورت احضار و ابلاغ واقعی به وی و عدم حضور بدون عذر موجه ضبط وثیقه و یا اخذ وجه التزام با دستورات دادستان جایز است.

نظر اکثریت:
با توجه به ماده 230 قانون آیین دادرسی کیفری 1392که مقنن شرط صدور دستور ضبط وثیقه یا وجه التزام را ابلاغ واقعی اخطاریه می داند و با عنایت به اینکه در صورت جلب ابتدایی محکوم علیه ممکن است وی از لزوم حضور خود و نتیجه عدم حضور (ضبط وثیقه و وجه التزام) اطلاع نیابد و در زمان حضور مامور برای جلب استثنایا در منزل نباشد لذا برای امکان صدور دستور ضبط وثیقه ای که خود محکوم علیه ایداع نموده و یا اخذ وجه التزام الزاما بایستی به وی اخطار شده باشد. اما اینکه در احضاریه "نتیجه عدم حضور ضبط وثیقه یا وجه التزام است" قید گردد یا خیر بین همکاران اختلاف نظر وجود دارد و به نظر با توجه به ماده 170 قانون معنونه باید نتیجه عدم حضور قید گردد.

نظر اقلیت:
بایستی در کنار قسمت اخیر ماده 230 قانون فوق الذکر که ناظر بر شرایط صدور دستور ضبط وثیقه ایداعی از سوی شخص محکوم علیه یا اخذ وجه التزام بوده و صرفا شرط ابلاغ واقعی اخطاریه را مطرح نموده است به تبصره ماده 500 همان قانون توجه نمود و با توجه به اختیاری که قاضی اجرای احکام کیفری برای صدور دستور جلب ابتدایی محکوم علیه دارد در صورت صدور دستور و عدم شناسایی آدرس محکوم علیه یا عدم حضورش در آدرس اعلامی وی برای امکان جلب احضار وی برای امکان صدور دستور ضبط به نظر موجبی ندارد و اثر جلب در اطلاع محکوم علیه از لزوم حضورش در مرجع قضایی حتی بیشتر از ابلاغ احضاریه است. علاوه بر آن در بسیاری از پرونده ها آدرس محکوم علیه پس از صدور دستور جلب ابتدایی شناسایی نمی گردد یا وی نقل مکان نموده یا متواری است و ارسال احضاریه به نظر منطقی نیست. همچنین در صورت شرط دانستن ابلاغ ابتدایی احضاریه به محکوم علیه برای امکان صدور دستور ضبط باید در خصوص ماده 500 قانون مزبور نیز با توجه به صدر ماده ابتدا محکوم علیه را احضار نمود و در صورت عدم حضور حاضر کردن وی را از وثیقه گذار یا کفیل خواست و در فرض اقدام بر اساس تبصره ماده معنونه نیز چنین ترتیبی باید رعایت گردد که به نظر چنین تفسیری نسبت به تبصره ماده مقصود مقنن نیست.

مبحث:
آیین دادرسی کیفری

منبع:
سامانه نشست های قضایی


مواد مرتبط با این نشست قضایی

ماده 230 ـ متهمی که برای او قرار تامین صادر و خود ملتزم شده یا وثیقه گذاشته است در صورتی که حضورش لازم باشد احضار می شود و هرگاه ثابت شود بدون عذر موجه حاضر نشده است در صورت ابلاغ واقعی اخطاریه وجه التزام تعیین شده به دستور دادستان اخذ و یا از وثیقه سپرده شده معادل وجه قرار ضبط می شود. چنانچه متهم کفیل معرفی کرده یا شخص دیگری برای او وثیقه سپرده باشد به کفیل یا وثیقه گذار اخطار می شود که ظرف یک ماه متهم را تحویل دهد. در صورت ابلاغ واقعی اخطاریه و عدم تحویل متهم به دستور دادستان حسب مورد وجه الکفاله اخذ و یا از وثیقه معادل وجه قرار ضبط می شود. دستور دادستان پس از قطعیت بدون صدور اجرائیه در اجرای احکام کیفری و مطابق مقررات اجرای احکام مدنی اجراء می شود. تبصره ـ مبلغ مازاد بر وجه قرار وثیقه پس از کسر هزینه های ضروری مربوط به اجرای دستور به وثیقه‏ گذار مسترد می شود.

مشاهده ماده 230 قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 231 ـ هرگاه ثابت شود که متهم کفیل یا وثیقه گذار به منظور عدم امکان ابلاغ واقعی اخطاریه نشانی محل اقامت واقعی یا تغییر آن را به مرجع قبول‏کننده کفالت یا وثیقه اعلام نکرده یا به این منظور از محل خارج شده یا به هر نحو دیگر به این منظور امکان ابلاغ واقعی را دشوار کرده است و این امر از نظر بازپرس محرز شود ابلاغ قانونی اخطاریه برای ضبط وثیقه اخذ وجه الکفاله و یا وجه التزام کافی است.

مشاهده ماده 231 قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 500 ـ محکوم علیه برای اجرای رای احضار می شود و در صورت عدم حضور به کفیل یا وثیقه گذار اخطار می شود تا محکوم علیه را برای اجرای رای تسلیم کند. در این صورت قاضی اجرای احکام کیفری می تواند به طور همزمان دستور جلب محکوم علیه را صادر کند. تبصره ـ در صورتی که بیم فرار یا مخفی شدن محکوم علیه باشد قاضی اجرای احکام کیفری می تواند با ذکر دلیل در پرونده از ابتداء دستور جلب محکوم علیه را صادر کند.

مشاهده ماده 500 قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 170 ـ در احضاریه نام و نام خانوادگی احضار شونده تاریخ ساعت محل حضور علت احضار و نتیجه عدم حضور قید می شود و به امضاء مقام قضایی می رسد. تبصره ـ در جرایمی که به تشخیص مرجع قضایی حیثیت اجتماعی متهم عفت یا امنیت عمومی اقتضاء کند علت احضار ذکر نمی شود اما متهم می تواند برای اطلاع از علت احضار به دفتر مرجع قضایی مراجعه کند.

مشاهده ماده 170 قانون آیین دادرسی کیفری

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM