تفاوت بین نحله و اجرت المثل ایام زناشویی چیست و آیا قابل جمع با یکدیگر هستند؟

مطابق تبصره 6 ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق مصوب 1371 و بند (الف) تبصره مزبور اجرت المثل به کارهای انجام یافته یی تعلق می گیرد که شرعا به عهده زوجه نبوده بلکه به دستور زوج و با عدم قصد تبرع از ناحیه زوجه صورت گرفته است و برحسب بند (ب) تبصره مزبور «نحله» به عنوان بخشش تبیین گردیده است. با این ترتیب تعیین اجرت المثل کارهای انجام یافته به وسیله زوجه در صورتی که تقاضای طلاق ناشی از تخلف زوجه از وظایف همسری یا سوءاخلاق و رفتاری وی نباشد مباینتی با تعیین «نحله» ندارد.

در بیان تفاوت بین نحله و اجرت المثل ایام زناشویی با توجه به بند (الف) و (ب) تبصره 6 ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق مصوب 28 آبان 1371 مجمع تشخیص مصلحت نظام می توان گفت که اجرت المثل ایام زوجیت شامل کارهایی می شود که زوجه در ایام زندگی مشترک به دستور زوج و بدون قصد تبرع انجام داده است در حالی که انجام آن کارها شرعا به عهده وی نبوده است درصورت درخواست زوجه مبنی بر مطالبه حق الزحمه کارهای مذکور چنان چه برای دادگاه ثابت شود با حصول شرایط دادگاه اجرت المثل کارهای انجام گرفته را محاسبه و به پرداخت آن حکم می کند. ولی نحله مستفاد از عبارت «در غیر مورد بند الف» که در بند (ب) تبصره 6 ماده مارالذکر قید شده شامل کارهایی می شود که جزو تکالیف قانونی و شرعی زوجه بوده است. همین که زوجه در طول زندگی مشترک به این تکالیف عمل کرده باشد با حصول شرایط مندرج در تبصره 6 ماده قانون مرقوم مارالذکر دادگاه علاوه بر محکومیت زوج به پرداخت اجرت المثل می تواند در صورت درخواست زوجه با توجه به سنوات زندگی مشترک و نوع کارهایی که زوجه در خانه شوهر انجام داده و وسع مالی زوج نحله برای زوجه تعیین کند و زوج را به پرداخت آن ملزم کند.

هر چند بین نحله و اجرت المثل ایام زناشویی از حیث شمولیت بر نوع کارهایی که زوجه در طول زندگی مشترک با زوج انجام داده تفاوت وجود دارد آن چه که از تبصره 6 ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق مصوب 1371 مجمع تشخیص مصلحت نظام مستفاد می گردد این است که زوجه چنان چه اجرت المثل ایام زناشویی را مطالبه کند درخواست مطالبه نحله ایام زوجیت از ناحیه وی پذیرفتنی نیست و دادگاه نمی تواند زوج را به پرداخت اجرت المثل و نحله ایام زوجیت باهم محکوم کند.