1

رای شماره 9409970222600462 - مورخ 1394/03/30

رابطه سکونت در منزل مشترک و مطالبه نفقه در عده طلاق

2

رای شماره 9309970220101517 - مورخ 1393/11/25

تفاوت خسارت عدم النفع و خسارت ناشی از عدم النفع

3

رای شماره 9309970906800483 - مورخ 1393/05/11

عدم ذکر حقوق مالی زوجه در گواهی عدم امکان سازش

4

رای شماره 9309970907200326 - مورخ 1393/04/17

رسیدگی به ادعای جهیزیه در مرحله اجرای حکم طلاق

5

رای شماره 9209970220201665 - مورخ 1392/10/16

رابطه بین اجرت المثل ایام زوجیت و نحله

6

رای شماره 9209970222900859 - مورخ 1392/07/28

تفاوت عمل حقوقی فسخ با تایید فسخ

7

رای شماره 9209970224000801 - مورخ 1392/05/23

مطالبه همزمان اجرت المثل و شرط تنصیف دارایی

8

رای شماره 9209970222900384 - مورخ 1392/04/16

دعوای تایید فسخ قرارداد

9

رای شماره 9109970906801009 - مورخ 1391/07/12

عدم امکان جمع بین نحله و اجرت المثل ایام زوجیت

1

نظریه مشورتی شماره 95-9/2-439 - مورخ 1395/03/25

2

نظریه مشورتی شماره 59-9/2-934 - مورخ 1395/03/25

1- زوجه در طلاق خلع در ایام عده به شوهرش رجوع کردند و شوهر پذیرفته سالها با یکدیگر زندگی کردند حال که زوجه دادخواست اثبات نسبت رجوع دادند زوج قبول ندارد می گویند ایشان به آنچه بذل کردند رجوع کردند قبول دارم لاکن زوجیت را قبول ندارند در صورتیکه در عرف عام شاید زوجه توجه به اینکه باید به ما بذل رجوع کند و صراحتا بگویند به شوهرش من به آنچه که بذل کرده ام رجوع کردم لاکن در حقیقت رجوع زوجه رجوع به ما بذل حساب می شود در این موارد که زوج رجوع کردند و زوجه هیچ حرف را قبول یا رد نزدند لاکن مدتها با یکدیگر زندگی مشترک داشتند شهود هم تائید می کنند حکم به اثبات و ثبت رجوع به ما بذل و قبول ضمنی از طرف شوهر می شود صادر شود یا خیر؟ شخصی که واخواهی می دهد دادگاه با ملاحظه پرونده که اخطاریه به پدر یا مادر یا سایر بستگان ابلاغ شده به این نتیجه می رسد که این شخص هرچند ابلاغ واقعی نشده لاکن از جریان رسیدگی دادگاه مطلع بوده دادخواست واخواهی را نمی پذیرند این برداشت دادگاه صحیح است یا خیر؟

1

نشست های قضایی شماره - مورخ 1380/08/15

ایجاد مزاحمت زوج برای زوجه بعد از طلاق رجعی

2

نشست های قضایی شماره - مورخ 1380/08/15

ایجاد مزاحمت زوج برای زوجه بعد از طلاق رجعی