ماده 6 قانون مطبوعات

متن کامل ماده 6 قانون مطبوعات.

ماده ۶ قانون مطبوعات

متن کامل ماده ۶ قانون مطبوعات.

ماده 6  قانون مطبوعات

ماده 6 - نشریات جز در موارد اخلال به مبانی و احکام اسلام و حقوق عمومی و خصوصی که در این فصل مشخص می شوند آزادند. (اصلاحی 30/01/1379)

ماده 6 قانون مطبوعات مصوب 1364/12/22

ماده ۶ قانون مطبوعات

ممشاهده ماده ۶ قانون مطبوعات مصوب 1364/12/22

قانون مطبوعات / ماده 6

ماده ۶ قانون مطبوعات

پایگاه جامع قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۴/۱۲/۲۲

متن ماده 6
قانون مطبوعات

مصوب ۱۳۶۴/۱۲/۲۲
  • ماده ۶ قانون مطبوعات

    متن کامل 6 ماده

    مصوب ۱۳۶۴/۱۲/۲۲
متن ماده ۶

ماده 6 - نشریات جز در موارد اخلال به مبانی و احکام اسلام و حقوق عمومی و خصوصی که در این فصل مشخص می شوند آزادند. (اصلاحی 30/01/1379)

1 - نشر مطالب الحادی و مخالف موازین اسلامی و ترویج مطالبی که به اساس جمهوری اسلامی لطمه وارد کند.
2 - اشاعه فحشاء و منکرات و انتشار عکسها و تصاویر و مطالب خلاف عفت عمومی.
3 - تبلیغ و ترویج اسراف و تبذیر.
4 - ایجاد اختلاف ما بین اقشار جامعه به ویژه از طریق طرح مسائل نژادی و قومی.
5 - تحریص و تشویق افراد و گروهها به ارتکاب اعمالی علیه امنیت حیثیت و منافع جمهوری اسلامی ایران در داخل یا خارج.
6 - فاش نمودن و انتشار اسناد و دستورها و مسائل محرمانه اسرار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی نقشه و استحکامات نظامی انتشار مذاکرات غیر علنی مجلس شورای اسلامی و محاکم غیر علنی دادگستری و تحقیقات مراجع قضایی بدون مجوز قانونی.
7 - اهانت به دین مبین اسلام و مقدسات آن و همچنین اهانت به مقام معظم رهبری و مراجع مسلم تقلید.
8 - افترا به مقامات نهادها ارگانها و هر یک از افراد کشور و توهین به اشخاص حقیقی و حقوقی که حرمت شرعی دارند اگر چه از طریق انتشار عکس یا کاریکاتور باشد.
9 – سرقت های ادبی و همچنین نقل مطالب از مطبوعات و احزاب و گروههای منحرف و مخالف اسلام ( داخلی و خارجی) به نحوی که تبلیغ از آنها باشد ( حدود موارد فوق را آیین نامه مشخص می کند).
10 ـ استفاده ابزاری از افراد ( اعم از زن و مرد) در تصاویر و محتوی تحقیر و توهین به جنس زن تبلیغ تشریفات و تجملات نامشروع و غیرقانونی. (الحاقی 21/05/1377)
11- پخش شایعات و مطالب خلاف واقع و یا تحریف مطالب دیگران. (الحاقی 30/01/1379)
12- انتشار مطلب علیه اصول قانون اساسی. (الحاقی 30/01/1379)
تبصره 1 - سرقت ادبی عبارت است از نسبت دادن عمدی تمام یا بخش قابل توجهی از آثار و نوشته های دیگران به خود یا غیر ولو به صورت ترجمه.
تبصره 2 ـ متخلف از موارد مندرج در این ماده مستوجب مجازاتهای مقرر در ماده (698) قانون مجازات اسلامی خواهد بود و در صورت اصرار مستوجب تشدید مجازات و لغو پروانه می باشد. (الحاقی 21/05/1377)

ماده 5 - کسب و انتشار اخبار داخلی و خارجی که به منظور افزایش آگاهی عمومی و حفظ مصالح جامعه باشد با رعایت این قانون حق قانونی مطبوعات است. تبصره 1 - متخلف از مواد (4) و (5) به شرط داشتن شاکی به حکم دادگاه به انفصال خدمت از شش ماه تا دو سال و در صورت تکرار به انفصال دائم از خدمات دولتی محکوم خواهد شد. (الحاقی 30/01/1379) تبصره 2 - مصوبات شورای عالی امنیت ملی برای مطبوعات...

نمایش ماده

ماده 7 - موارد ذیل ممنوع و جرم محسوب می شود: (اصلاحی 21/05/1377) الف - چاپ و انتشار نشریه ای که پروانه برای آن صادر نشده و یا پروانه آن لغو گردیده است و یا به دستور دادگاه به طور موقت یا دائم تعطیل گردیده است. ب - انتشار نشریه به گونه ای که اکثر مطالب آن مغایر باشد آنچه که متقاضی به نوع آن متعهد شده است. ج - انتشار نشریه به نحوی که با نشریات موجود یا نشریاتی که به طور موقت...

نمایش ماده
1
نظریه مشورتی شماره 1400-186/2-405 ک - مورخ 1400/05/20
آیا توهین به مراجع بزرگ تقلید طبق ماده 513 قانون مجازات اسلامی (تعزیرا) مصوب 1375 از باب توهین به مقدسات اسلام قابل مجازات است؟ اگر مطابق این ماده قابل مجازات نیست مستند قانونی را بیان نمایید.
2
نظریه مشورتی شماره 59-681/1-983 - مورخ 1395/05/26
در پرونده ای (ثبت شده در قبل از قانون جدید آئین دادرسی کیفری) نشریه صدا که دارای مجوز فعالیت از هیات نظارت بر مطبوعات می باشد اقدام به درج مطلبی مشتمل بر توهین به رئیس جمهور نموده و دادیار محترم دادسرای تهران به استناد ماده 609 قانون مجازات اسلامی و بند 8 از ماده 6 قانون مطبوعات اعلام جرم می نماید بازپرس به استناد مواد اخیرالذکر قرار جلب به دادرسی صادر نموده و دادیار اظهارنظر با این استدلال با قرارر صادره مخالفت نموده است: 1-در قانون مطبوعات مصادیق توهین غیرقابل گذشت در مواد26 و27 تصریح شده است ( موارد مذکور در بند 8 ماده 6 شامل توهین به رهبر معظم مراجع مسلم تقلید دین مبین اسلام و مقدسات آن ) و سایر توهین ها بند 9 ماده 6 مشمول ماده 30 قانون و قابل گذشت می باشد فلذا نیازمند شکایت شاکی خصوصی می باشد. 2-قانون مطبوعات قانون خاص و مستقل از قانون مجازات اسلامی می باشد و با وجود اینکه در زمان تصویب قانون مطبوعات 1364 حسب مواد 86و 87 قانون تعزیرات 1362 توهین به مامور دولت از توهین به افراد عادی متمایز شده بود لکن قانونگذار با علم به قانون تعزیرات 62 صرفا برخی از موارد مهمه توهین را در مواد 26و 27 غیرقابل گذشت تلقی و سایر توهین ها را مشمول ماده 30 و قابل گذشت دانسته است و شاید علت این تمایز مربوط به رسالت های مطبوعات باشد. 3-با وجود تعیین تکلیف در قانون خاص مطبوعات و جرم انگاری امکان رجوع به قانون عام وجود ندارد چرا که اگر تعریف ما از جرم مطبوعاتی این باشد که تمام جرایم مندرج قانون مجازات اسلامی چنانچه از طریق مطبوعات ارتکاب باید جرم مطبوعاتی است دیگر نیازی به جرم انگاری مجزا در قانون مطبوعات نبوده و در آن صورت می بایست در قانون مطبوعات بیان می شد تمام جرائم مندرج در قانون مجازات چنانچه با وسیله مطبوعات باشد جرم مطبوعاتی است خصوصا اینکه در خصوص توهین مصادیق غیرقابل گذشت آن صراحتا در قانون خاص مطبوعات تعیین تکلیف شده است. 4-استناد به بند 8 ماده 6 قانون مطبوعات در قرار جلب به دادرسی صحیح نیست چرا که بنا به صراحت بند 8 ماده 6 مصادیق آن عبارتند از دین مبین اسلام و مقدسات آن و همچنین اهانت به مقام معظم رهبری و مراجع مسلم تقلید که در مواد 26و 27 غیر قابل گذشت اعلام شده است لکن بقیه توهین ها مشمول بند 9 ماده 6 توهین به اشخاص حقیقی و حقوقی که حرمت شرعی دارند بوده که در مواد 30 قابل گذشت اعلام شده است. حال با شرحی که گذشت توهین به رئیس جمهور از طریق مطبوعات دارای مجوز به استناد مواد 2726 و 30 قانون مطبوعات قابل گذشت بوده و یا مشمول ماده 609 قانون مجازات اسلامی می-باشد؟ با عنایت به اینکه در خصوص استعلام مزبور پرونده ای مفتوح بوده که برای اتخاذ تصمیم در آن نیاز به نظریه مشورتی آن اداره کل می باشد جهت جلوگیری از اطاله دادرسی خواهشمند است موضوع را خارج از نوبت در کمیسیون مطرح و در ارسال پاسخ تسریع فرمائید.
ماده 6  قانون مطبوعات

ماده ۶ قانون مطبوعات

متن کامل ماده ۶ قانون مطبوعات.

ماده 6 قانون مطبوعات

متن کامل ماده 6 قانون مطبوعات.

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM