ماده 2 ـ اجازه ورود به ایران و عبور از آن به وسیله ویزای مامورین ایران در خارجه در روی تذکره و یا اوراق و شهادت نامه های هویت صادره از طرف دولت متبوعه هر کس تحصیل می شود.

مامورین ایران در خارجه در موارد ذیل باید از دادن ویزا خودداری نمایند:
الف ـ در صورتی که صحت اسناد ارائه شده را تردید نمایند.
ب ـ اشخاصی که مطابق قوانین ایران تبعه ایران محسوب شده و بخواهند با اوراق تابعیت غیر ایرانی به ایران مسافرت کنند.
ج ـ اگر حضور خارجی در ایران بر ضد امنیت مملکت و یا نظم عمومی و یا به جهات دیگری منافی مصالح مملکتی باشد.
د ـ اگر خارجی در ایران سابقه محکومیت به جنحه مهم و یا جنایت داشته و یا در مملکت خارجه محکوم به جنحه و یا جنایت شده باشد.
ه‍ ـ اگر خارجی قبلا از ایران اخراج شده باشد.
و ـ اگر حضور خارجی در ایران به ملاحظه حفظ الصحه عمومی و یا عملیات منافی عفت صلاح نباشد.
ز ـ اگر خارجی نتواند اثبات نماید که وسائل تحصیل معاش خود را در ایران به وسیله سرمایه یا مشاغل مفیده خود دارا می باشد. (اصلاحی 3/2/1337)
روادیدی که مامورین ایران در خارجه به بیگانگان میدهند علاوه بر حق ورود با مراعات ماده سوم قانون ورود و اقامت اتباع بیگانه حق نود روز اقامت در ایران را نیز به دارنده می دهد.
تبصره1 ـ دولت می تواند در موارد استثنائی ترتیب خاصی بدهد. (الحاقی 3/2/1337)
تبصره2 ـ ماموران مرزی مجاز از طرف شهربانی کل کشور می توانند برای خارجیان روادید عبور صادر نمایند. (الحاقی 31/3/1350)
تبصره3 ـ شهربانی کشور در مرکز و شهربانیهای مراکز استان و شهرستان می توانند برای خارجیان مقیم روادید بازگشت به ایران صادر نمایند. (الحاقی 31/3/1350)