در خصوص دعوی آقای ب. د. به وکالت از خانم الف.ق. فرزند ه. به طرفیت آقای خ.الف. دایر بر صدور گواهی عدم امکان سازش به جهت عدم پرداخت نفقه. با عنایت به مجموع محتویات پرونده ملاحظه می گردد خوانده مجهول المکان اعلام و وکیل خواهان نیز عمده دلیل خویش را عدم پرداخت
نفقه توسط خوانده اعلام [کرده است] در حالی که در صورتی که زوج
نفقه زوجه را نپردازد و اجبار او به پرداخت
نفقه امکان پذیر نباشد زوجه امکان طرح دعوی گواهی عدم امکان سازش به جهت عدم پرداخت
نفقه را خواهد داشت و در مانحن فیه حسب اعلام و گواهی شعبه 279 خانواده تهران جهت پرونده مورد استناد وکیل خواهان اجراییه صادر و در راستای اجرای اجراییه محکوم علیه دو فقره فیش واریزی مبنی بر پرداخت
نفقه به آن شعبه تحویل و زوجه هیچ گونه اقدامی در جهت تشکیل پرونده اجرایی و توقیف اموال محکوم علیه انجام نداده است تا مشخص شود اجبار زوج به پرداخت
نفقه (با فرض اینکه فیش های تحویلی ارتباطی به
نفقه مورد محکومیت نداشته) ممکن بوده و یا خیر. لذا دادگاه بنا بر مراتب مذکور موجبات
طلاق را فراهم ندانسته و در جهت تحکیم مبانی خانواده و جلوگیری از تزلزل ارکان آن و به استناد ماده 1257
قانون مدنی حکم بر بطلان دعوی صادر و اعلام می نماید. رای صادره به جهت مجهول المکان بودن خوانده غیابی بوده و ظرف 20 روز پس از ابلاغ قابل واخواهی در این دادگاه و سپس ظرف 20 روز قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رییس شعبه 202 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ مرادی حق گو