در خصوص اتهام خانم ز. فرزند الف. دایر بر افتراء موضوع کیفرخواست صادره از دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه 18 تهران و درخواست نماینده محترم دادستان مبنی بر مجازات قانونی متهمه با این توضیح که نظر به اینکه متهمه خانم ز. علیه شاکی آقای م. شکایتی دایر بر فریب در ازدواج مطرح که آقای م. خود را کارمند معرفی و بعدا مشخص گردیده که ایشان کارمند نبوده و بدین لحاظ شکایت فریب در ازدواج را مطرح که طی صدور قرار منع پیگرد در مورخه 13/04/91 دادیار محترم شعبه سوم همین دادسرا با توجه به ارایه گواهی از ناحیه اداره مربوطه که آقای الف. کارمند قراردادی اداره اوقاف می باشد اقدام به صدور قرار فوق نموده که بدین لحاظ نیز متعاقب آن آقای م.الف. اقدام به شکایت افتراء علیه خانم ز.چ. می نماید. لذا دادگاه با مطالعه جمیع اوراق پرونده دفاعیات وکیل محترم متهمه را به موجب تحقیقات در جلسه دادرسی و لایحه تقدیمی موجه تشخیص هر چند که قید کلمه کارمند به هر فردی که در اداره ای و یا شرکتی مشغول بکار می باشد ا
طلاق می گردد ولیکن از فحوای محتویات پرونده چنین برمی آید که در مراحل اولیه خواستگاری مراد از کارمند بودن از نظر شاکی همان مشغول به کار به هر صورتی در اداره اوقاف بوده و از نظر متهمه کارمند رسمی بودن آقای الف. بوده که در همان مراحل اولیه این موضوع مکتوم مانده به همین دلیل می باشد که متعاقب آن آقای الف. به دفترخانه مراجعه و درخواست اضافه نمودن توضیح در ملاحظات را می نماید که شاکی آقای الف. به این موضوع اقرار دارد و همان گونه که وکیل محترم متهمه در لایحه تقدیمی درج نموده حسب نظریه مشورتی اداره حقوقی چنانچه شاکی در مقام احقاق حق و رفع ظلم از خود علیه کسی شکایتی مطرح و امری را صراحتا به وی نسبت دهد که قانونا جرم است ولی نتواند صحت آن را به اثبات برساند به عنوان مفتری قابل مجازات نیست. بنابراین دادگاه با قبول دفاعیات و موجه بودن دلایل از ناحیه وکیل متهمه به لحاظ عدم احراز سوءنیت و فقد عنصر معنوی و اصل برایت مستندا به اصل 37
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران حکم برایت وی را صادر و اعلام می نماید. رای صادره حضوری و پس از ابلاغ ظرف بیست روز قابل اعتراض و رسیدگی در محاکم تجدیدنظر استان می باشد.
رییس شعبه 1153 دادگاه عمومی جزایی تهران- ضیغمی کاشانی