رای قضایی شماره 9309970925203441

رای قضایی شماره 9309970925203441

مجموعه کامل آرای قوه قضاییه

رای قضایی شماره 9309970925203441


شماره دادنامه قطعی:
9309970925203441

تاریخ دادنامه قطعی:
1393/08/25

گروه رای:
کیفری

نوع مرجع:
شعبه دیوان عالی کشور

عنوان رای:
شرط لازم برای ارتکاب بزه ایجاد مزاحمت در اماکن عمومی

پیام رای:
مرتکبین بزه ایجاد مزاحمت برای بانوان در اماکن عمومی باید غیر از اعضای خانواده شاکی باشند

رای خلاصه جریان پرونده
به دلالت دادنامه شماره 300416 مورخه 04/04/93 شعبه 103 دادگاه عمومی جزایی ساوه آقای ع. حسب شکایت شکات خانم م. و خانم ر. و آقای ق. به اتهام مزاحمت برای بانوان تهدید به ضررهای نفسانی و ضرب و جرح عمدی و توهین و قذف تحت پیگرد قرار گرفته و با توجه به محتویات پرونده و کیفرخواست دادسرا و شکایت شکات و اظهارات گواه و مشاهده فیلم ماخوذه منضم به پرونده و دفاعیات غیرموجه متهم از حیث توهین بزهکار شناخته شده و به پرداخت یک میلیون ریال جزای نقدی محکوم و در مورد اتهام تهدید به لحاظ عدم کفایت دلیل و از حیث مزاحمت بانوان با توجه به این که م. همسر دایمی اوست و با حکم تمکین جهت بردن وی به منزل اقدام نموده که با ممانعت بستگان مواجه شده و فیلم مذکور نیز حکایت از صدق اظهارات متهم دارد و موضوع منصرف از ماده 669 قانون مجازات اسلامی است حکم برایت صادر گردیده ولی در پی تجدیدنظرخواهی خانم م. شعبه پنجم دادگاه تجدیدتنظر استان مرکزی با توجه به این که متهم اقرار نموده: با حکم تمکین صادره می خواستم به زور او را به منزل ببرم و نمی آمد مجبور شدم او را به زور ببرم و در جلوی دادگستری کشان کشان می بردم و این که صدور حکم تمکین مجوزی برای اجرای آن توسل به قهر نبوده و عمل ارتکابی وی از مصادیق بارز مزاحمت بانوان در اماکن و معابر عمومی است مستند به ماده 619 قانون مجازات اسلامی ضمن نقض حکم برایت وی نامبرده را به تحمل شش ماه حبس و 74 ضربه شلاق محکوم و در مورد بزه توهین دادنامه تجدیدنظرخواسته را تایید و قطعی نموده و متذکر شده اجرای دادنامه با رعایت ماده 134 قانون مجازات اسلامی می باشد. اینک محکوم علیه با تقدیم لایحه ای به دیوان عالی کشور که حین المشاوره قرایت خواهد شد اجمالا با اشاره به جرم نبودن اقدام وی نسبت به همسر خویش مویدا به نظریه مشورتی 10/11/79 اداره حقوقی قوه قضاییه که مزاحمت را مخصوص افراد نامحرم دانسته ولی دادگاه تجدیدنظر امر به معروف او را نسبت به همسرش جرم دانسته مستند به بند 6 ماده 272 از قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری درخواست اعاده دادرسی نموده که پرونده بعد از ثبت کلاسه دفتر کل به این شعبه ارجاع با تهیه گزارش در دستور کار قرار گرفته است. هییت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرایت گزارش آقای قایم مقامی عضو ممیز و ملاحظه اوراق پرونده نسبت به دادنامه شماره 7000620 مورخه 19/06/93 مشاوره نموده چنین رای می دهد:

رای شعبه دیوان عالی کشور
درخواست اعاده دادرسی آقای ع. نسبت به دادنامه شماره مرقوم وارد و موجه به نظر می رسد زیرا مفهوم و منطوق ماده 619 قانون مجازات اسلامی 1375 دلالت کلی بر غیر اعضاء خانواده دارد که از مانحن فیه منصرف است از طرف دیگر محکوم علیه با اخذ حکم تمکین زوجه به تصور ذیحق دانستن خویش اقدام عملی برای اجرای آن انجام داده که فاقد سوءنیت مجرمانه منطبق با ماده مذکور تشخیص می گردد و نظریه مشورتی شماره 7/10153 مورخه 10/11/79 اداره حقوقی قوه قضاییه نیز مورد قبول و صایب است لذا در خصوص درخواست آقای ع. مستند به بند 6 ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و مادتین 274 و 275 قانون یاد شده ضمن تجویز اعاده دادرسی و توقف اجرای حکم رسیدگی مجدد به شعبه دیگر دادگاه تجدیدنظر استان مرکزی محول و ارجاع می گردد.
مستشار شعبه سی وهفتم دیوان عالی کشور ـ عضو معاون
قایم مقامی ـ خسروی

قاضی:
سید مصطفی قائم مقامی , محمدرضا خسروی

منبع
سامانه ملی آرای قضایی

مواد مرتبط با این رای

ماده 669 ـ قطع و از بین بردن هریک از دو پستان زن موجب نصف دیه کامل زن و از بین بردن مقداری از آن به همان نسبت موجب دیه است و اگر همراه با از بین رفتن تمام یا بخشی از پستان مقداری از پوست یا گوشت اطراف آن هم از بین برود یا موجب جنایت دیگری گردد علاوه بر دیه پستان دیه یا ارش جنایت مزبور نیز باید پرداخت شود.

مشاهده ماده 669 قانون مجازات اسلامی

ماده 619 ـ در میزان دیه تفاوتی میان دندان هایی که رنگ های گوناگون دارند وجود ندارد و اگر دندانی در اثر جنایت سیاه شود و نیفتد دیه آن دوسوم دیه همان دندان است و دیه دندانی که قبلا سیاه شده است یک سوم دیه همان دندان است. تبصره ـ در تغییر رنگ دندان بدون آنکه سیاه شود یا منفعت آن از بین برود ارش ثابت است و اگر پس از آن شخصی دندان مزبور را بکند باید دیه کامل همان دندان را بدهد.

مشاهده ماده 619 قانون مجازات اسلامی

ماده 134 ـ در جرایم موجب تعزیر هرگاه جرایم ارتکابی بیش از سه جرم نباشد دادگاه برای هر یک از آن جرایم حداکثر مجازات مقرر را حکم می کند و هرگاه جرایم ارتکابی بیش از سه جرم باشد مجازات هر یک را بیش از حداکثر مجازات مقرر قانونی مشروط به اینکه از حداکثر به اضافه نصف آن تجاوز نکند تعیین می نماید. در هر یک از موارد فوق فقط مجازات اشد قابل اجراء است و اگر مجازات اشد به یکی از علل قانونی تقلیل یابد یا تبدیل یا غیرقابل اجراء شود مجازات اشد بعدی اجراء می گردد. در هر مورد که مجازات فاقد حداقل و حداکثر باشد اگر جرایم ارتکابی بیش از سه جرم نباشد تا یک چهارم و اگر جرایم ارتکابی بیش از سه جرم باشد تا نصف مجازات مقرر قانونی به اصل آن اضافه می گردد. تبصره 1 ـ در صورتیکه از رفتار مجرمانه واحد نتایج مجرمانه متعدد حاصل شود طبق مقررات فوق عمل می شود. تبصره 2 ـ در صورتی که مجموع جرایم ارتکابی در قانون عنوان مجرمانه خاصی داشته باشد مقررات تعدد جرم اعمال نمی شود و مرتکب به مجازات مقرر در قانون محکوم می گردد. تبصره 3 ـ در تعدد جرم در صورت وجود جهات تخفیف دادگاه می تواند مجازات مرتکب را تا میانگین حداقل و حداکثر و چنانچه مجازات فاقد حداقل و حداکثر باشد تا نصف آن تقلیل دهد. تبصره 4 ـ مقررات تعدد جرم در مورد جرایم تعزیری درجه های هفت و هشت اجراء نمی شود. این مجازات ها با هم و نیز با مجازات های تعزیری درجه یک تا شش جمع می گردد.

مشاهده ماده 134 قانون مجازات اسلامی

مرجع خدمات حقوقی وکیلیک

VAKILIK.COM