صدور حکم مبنی بر عسر و حرج زوجه به جهت اعتیاد زوج منوط به احراز و اثبات اعتیاد فعلی زوج می باشد و نه اعتیاد گذشته وی.

خانم ف.ز. فرزند م. دادخواستی به طرفیت همسرش آقای م.م. بخواسته گواهی عدم امکان سازش و تجویز طلاق تقدیم شعبه 15 محاکم عمومی حقوقی قم نموده و دادگاه در دادنامه شماره 0001995-30/11/92 با اینکه مساعی دادگاه و تلاش داوران در صلح و سازش موثر نبوده و از طرفی خوانده آقای م.م. ابتلاء شدید به مواد مخدر دارد که موجب اخلال زندگی شده لهذا بر اساس ماده 1119 از قانون مدنی گواهی عدم امکان سازش را صادر نموده و به خواهان اجازه داده تا با مراجعه به یکی از دفاتر رسمی طلاق خود را مطلقه به طلاق خلع با بذل 34 عدد سکه بهار آزادی نماید و وجود شرایط صحت طلاق با مجری صیغه است و رای صادره مورد اعتراض خوانده آقای م.م. واقع و پرونده در شعبه 5 تجدیدنظر استان قم مطرح و دادگاه در دادنامه شماره 000135-7/2/93 با عنایت به اوضاع و احوال زوج که عنوان نموده فعلا معتاد نیست و پزشکی قانونی هم آن را تایید نموده و اظهار نموده که تا بحال مخارج زوجه داده است و وضع مالیش خوب است لهذا خواسته زوجه را موجه ندانسته و ضمن نقض رای بدوی حکم به بطلان دعوای خواهان صادر نموده و رای صادره مورد اعتراض خواهان (زوجه) واقع و درخواست فرجام خواهی نموده و پرونده به این شعبه از دیوان عالی کشور ارسال شده است.

با توجه به محتویات پرونده و تحقیقات انجام شده و مفاد و مستندات رای فرجام خواسته و پاسخ پزشکی قانونی مبنی بر منفی بودن آزمایش اعتیاد و تصریح دادگاه به احراز عدم اعتیاد و اینکه مفاد شرط ضمن عقد احراز اعتیاد فعلی است که ادامه زندگی مشترک را دشوار سازد و از ناحیه فرجام خواه دلیلی که اعتیاد فعلی زوج را ثابت نماید ارایه نشده است و استدلال وکیل زوجه دایر به اینکه قید زمان در شرط ضمن عقد لحاظ نشده است فاقد جایگاه حقوقی است؛ لذا دادنامه فرجام خواسته شماره 00135- 7/2/93 صادره از شعبه 5 دادگاه تجدیدنظر استان قم مطابق موازین تشخیص و مستندا به مواد 370 و 396 قانون آیین دادرسی مدنی ابرام می گردد.
رییس شعبه 27 دیوان عالی کشور ـ مستشار
فاضل ـ رزاقی