این که اگر کسی دیون متعدد داشته باشد تعیین دین تادیه شده با خود مدیون است در پرداخت مهریه جاری و ساری نبوده؛ بنابراین پرداخت به عنوان مهریه باید توسط زوج اثبات گردد.

در خصوص دادخواست تقدیمی خانم ط. ذ. به طرفیت آقای الف. ص. به خواسته رسیدگی و صدور حکم به محکومیت خوانده به پرداخت تعداد 14 عدد سکه تمام بهار آزادی و خسارات دادرسی با این توضیح که خواهان مدعی شده است که خوانده با توجه به سند ازدواج مهریه وی را نپرداخته و با توجه به اینکه از زمان وقوع عقد نکاح استحقاق دریافت مهریه را داشته درخواست به شرح صدرالبیان را مطرح نموده اند. خوانده در مقام دفاع اظهار داشته که مهریه همسرش را حدود پنج سال قبل به صورت کامل با پرداخت دوازده میلیون تومان پرداخت و دینی به مشارالیها ندارند. خواهان در جلسه دادرسی مورخه بیست و سوم آذرماه سال نود و سه اظهار داشته اند که شاغل نیستند و پول بابت پس انداز بوده است و از مبلغ دوازده میلیون تومان دو میلیون تومان را به پدرش پرداخت و پنج میلیون تومان را نیز صرف جهیزیه دخترش که از همسر سابقش می شود نموده و مابقی را در زندگی خرج نموده است که خوانده اظهار داشته که وجه مزبور به عنوان مهریه به همسرش پرداخت نموده است و ایشان هیچ گونه مخارجی را برای منزل ننموده اند. دادگاه با التفات به مودای اظهارات متداعیین پاسخ استعلام از بانک ثامن الایمه اظهارات خواهان که قدر متیقن مبلغ دو میلیون تومان را به پدرش و پنج میلیون تومان را صرف جهیزیه دختر از همسر سابقش نموده است و اینکه دلیلی بر اینکه مخارجی یا وسایلی جهت منزل مشترک از پول پرداخت شده همسرش نموده باشد ابراز ننموده اند و نظر به اینکه خواهان و خوانده هیچ گونه رابطه معاملی و تجاری با یکدیگر نداشته و خواهان شاغل نبوده اند که بتوانند پس اندازی نمایند و به جز مهریه دینی بر ذمه زوج نبوده و با پرداخت دین ذمه زوج بری گردیده است با احراز عدم اشتغال ذمه خوانده دعوی خواهان را غیرثابت تشخیص و مستندا به ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی حکم به بی حقی خواهان صادر و اعلام می نماید. رای صادره حضوری و ظرف بیست روز قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
دادرس شعبه اول دادگاه عمومی حقوقی دماوند - سید ابوالفضل سیادتی

تجدیدنظرخواهی خانم ط. ذ. از دادنامه شماره 9309972310101093 مورخ 1393/9/26 شعبه محترم اول دادگاه عمومی حقوقی دماوند که به موجب آن دعوی مطروحه از ناحیه تجدیدنظرخواه به طرفیت تجدیدنظر خوانده آقای الف. ص. به خواسته مطالبه 14 عدد سکه طلای تمام بهار آزادی از بابت مهریه مندرج در سند نکاحیه تنظیمی در دفتر اسناد رسمی شماره 19 در پرونده کلاسه 9309982210100669 حکم به بی حقی تصدیر گردیده است وارد است چرا که دین تجدیدنظر خوانده حسب مفاد سند نکاحیه از بابت 14 عدد سکه طلای تمام بهار آزادی محرز بوده و اشتغال ذمه مشارالیه نسبت به بدهی از بابت مهریه مشغول بوده و حسب قاعده البینه علی المدعی و الیمین علی من انکر بار اثبات برایت ذمه به عهده تجدیدنظر خوانده بوده که صرفا در خصوص پرداخت دین به مواردی اشاره نموده که صرف نظر از اینکه مورد انکار تجدیدنظرخواه قرار گرفته به جهت اینکه صرف ادعا نمی تواند به تنهایی مناط اعتبار قرار گیرد موثر در مقام نمی باشد و اساسا حسب ماده 282 قانون مدنی آنجایی که کسی دیون متعدد داشته باشد تشخیص اینکه تادیه از بابت کدام دین است با مدیون بوده در مانحن فیه جاری و ساری نمی باشد. لذا با وارد دانستن اعتراض معترض به استناد صدر ماده 358 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب ضمن نقض دادنامه معترض عنه به استناد مواد 502 و 503 و 198 از همان قانون اشتغال ذمه تجدیدنظر خوانده از بابت مهریه به تعداد 14 عدد سکه طلای تمام بهار آزادی محرز و مسلم است. لذا دادگاه به استناد مواد مرقوم حکم به محکومیت تجدیدنظر خوانده بپرداخت 14 عدد سکه طلای تمام بهار آزادی از بابت مهریه و اصل خواسته توام با پرداخت خسارات دادرسی محکوم می نماید. رای صادره مطابق ماده 365 از همان قانون قطعی است.
رییس و مستشاران شعبه 2 دادگاه تجدیدنظر استان تهران
علی سیفی - فردین ارژنگی – سیدناصر موسوی